Wyrok SN z dnia 30 kwietnia 1962 r., sygn. II CK 391/61
Ustalenie, że w chwili katastrofy samochodowej kierowca znajdował się w stanie odrętwienia fizycznego i przymglenia świadomości, nie wyłącza jego winy w spowodowaniu wypadku, jeżeli zawinione zachowanie się kierowcy polega na kontynuowaniu jazdy w stanie wyczerpania, które istniało już przed stanem odrętwienia, normalny zaś związek przyczynowy między zawinionym zachowaniem się kierowcy a katastrofą jest oczywisty i nie ulega przerwie wskutek późniejszego stanu odrętwienia.
Przewodniczący: sędzia F. Blahuta (sprawozdawca). Sędziowie: Z. Warman, P. Stępień.
Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Władysława G. przeciwko Adamowi J. i Państwowej Komunikacji Samochodowej wG. o odszkodowanie, na skutek rewizji powoda od wyroku Sądu Wojewódzkiego w Łodzi z dnia 27 grudnia 1960 r.,
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
