Orzeczenie SN z dnia 5 października 1960 r., sygn. II CR 615/59
1. Przez powołanie na stanowisko głównego księgowego zawiązuje się pomiędzy nim a przedsiębiorstwem normalny stosunek pracy podlegający przepisom Ustawodawstwa pracy, m. in. dekretu z dnia 18 stycznia 195S r. Gdy chodzi o pracownika na stanowisku kierowniczym, z którym umowę zawarła instytucja nadrzędna nad zakładem pracy, przepisy dekretu przewidują jedynie wyjątek od normalnego trybu przewidzianego dla zwolnienia z pracy bez wypowiedzenia, a mianowicie zbędne jest w takim wypadku uzyskiwanie zgody rady zakładowej (art. 7 ust. 4), inne zaś przepisy dekretu, a w szczególności art. 9, mają w tymże wypadku pełne zastosowanie.
2. Artykuł 3 p.o.p.c. może mieć również zastosowanie do roszczeń pracownika z tytułu wynagrodzenia za pracę w sytuacji, gdy oświadczenie pracodawcy o rozwiązaniu stosunku pracy jest nieważne z powodu niezachowania wymagań przewidzianych w art. 9 dekretu z dnia 18 stycznia 195 j r., co uzasadnia przyznanie pracownikowi wynagrodzenia za pracę nie spełnioną zgodnie z art. 455 k.z. Nadużycie prawa w tym zakresie może zachodzić wtedy, gdy pracownik niezgodnie z zasadami współżycia społecznego pozostaje bezczynny aż do zakończenia procesu (a więc przez okres, być może, kilkuletni) i nie poszukuje innego zatrudnienia tylko dlatego, że pracodawca rozwiązał umowę o pracę bezprawnie z naruszeniem przepisów ustawodawstwa pracy.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
