Orzeczenie SN z dnia 26 kwietnia 1958 r., sygn. III CR 135/58
1. Przepisy art. 19 pkt 1 i 2 ustawy z 2 sierpnia 1926 r. o prawie właściwym dla stosunków międzynarodowych (Dz. U. Nr 101, poz. 581) dla oceny stosunków między rodzicami a dziećmi przewidują tylko właściwość obcego prawa, a nie właściwość obcych władz.
2. W zakresie orzecznictwa sądów polskich związanego z ochroną praw dziecka, a więc dotyczącego dobra otaczanego szczególną ochroną przez porządek prawny Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, nie można domniemywać się intencji polskiego ustawodawcy zwężenia kognicji tych sądów przez związanie ich orzeczeniami sądów obcych, i to nawet tam, gdzie polska norma odsyła do obcego prawa materialnego.
3. Zagadnienie, czy małoletni, który przybył z matką do Polski na podstawie dokumentów repatriacyjnych obejmujących obie osoby, powinien być uważany za repatrianta, a w wyniku tego zgodnie z art. 10 ustawy o obywatelstwie polskim (Dz. U. Nr 4, poz. 25) za obywatela polskiego, nie może być rozstrzygane przez sąd, lecz tylko przez właściwe organy administracyjne, których decyzje nie podlegają kontroli sądu.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
