Orzeczenie SN z dnia 29 maja 1958 r., sygn. I CR 969/57
1. Istotną przesłanką art. 162 § 2 i 3 k.z. jest to, że osoba domagająca się renty pozostawała rzeczywiście na utrzymaniu zmarłego, a więc by świadczenia, które otrzymywała od zmarłego, stanowiły niezbędne dla niej źródło utrzymania, a nie tylko pomoc w gospodarstwie, mającą na celu podniesienie zasobności tego gospodarstwa lub polepszenie warunków bytowych tej osoby. Celem bowiem tych przepisów jest wyrównanie, w granicach tam przewidzianych, szkody jaką poniosły osoby bliskie zmarłemu przez śmierć swego żywiciela, wyrażającej się w utracie środków niezbędnych do utrzymania.
2. Samo przyjęcie oświadczeń faktycznych zawartych w pot zwie za prawdziwe w myśl atr. 345 § 2 k.p.c. nie zwalnia sądu orzekającego od obowiązku rozważenia, czy oświadczenia te uzasadniają należycie i w całości żądania pozwu i czy uwzględnienie tych żądań nie naruszyło obowiązujących przepisów. Pomimo więc istnienia formalnych przesłanek do wydania wyroku zaocznego sąd nie może uwzględnić wniosku powoda o wydanie wyroku zgodnego z żądaniem pozwu, gdy żądanie to oceni jako bezzasadne i nie znajdujące usprawiedliwienia w obowiązujących przepisach.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
