Orzeczenie SN z dnia 30 maja 1957 r., sygn. II CR 2088/55
1. Okoliczność, że między zakładem ubezpieczeń społecznych a wdową i sierotami została prawomocną decyzją ustalona wysokość świadczeń, nie wyłącza w procesie o roszczenia regresowe dopuszczalności oceny, czy roszczenia, które przeszły na instytucję ubezpieczeń społecznych, mają usprawiedliwienie w przepisach Prawa cywilnego.
Uprawnienia instytucji ubezpieczeń społecznych przędą sprawcy wypadku nie ograniczają się do żądania rent już wypłaconych lecz obejmują także żądanie świadczeń, które w przyszłości staną się wymagalne.
2 Art. 349 § 2 k.p.c. me uzasadnia poglądu, by pozwany, wnosząc sprzeciw od wyroku zaocznego, musiał przytoczyć wszystkie zarzuty przeciwko żądaniu pozwu. W braku szczególnego przepisu stosuje się normę ogólną w tej kwestii wyrażoną w art. 223 § 1 k.p.c., według którego strona może aż do zamknięcia rozprawy podnosić zarzuty dla odparcia twierdzeń strony przeciwnej.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
