Orzeczenie SN z dnia 4 czerwca 1957 r., sygn. I CR 596/57
1. Umowa o pracę zawarta z pracownikiem umysłowym na okres próbny może być rozwiązana z końcem tego okresu po uprzednim wypowiedzeniu w sposób określony w art. 25 ust. I rozporządzenia o umowie o pracę pracowników umysłowych. Jeżeli wypowiedzenie nie nastąpi przed końcem okresu próbnego z zachowaniem terminów z art. 25 ust. 1, to umowę uważa się za zawartą na czas nie określony.
Przewidziane w art. 25 ust. 1 terminy wypowiedzenia obowiązują przez cały czas trwania próby, także gdy strona chce rozwiązać umowę na koniec okresu próbnego.
2. Wypowiedzenie umowy w okresie próbnym na czas przypadający po zakończeniu tego okresu może doprowadzić do zawarcia umowy na czas określony z terminem rozwiązania zbiegającym się z terminem wypowiedzenia. Może to jednak nastąpić wówczas, gdy umowa nie przekształciła się jeszcze w umowę na czas nie określony. W tym ostatnim bowiem wypadku nie można już mówić o wypowiedzeniu w okresie próbnym, który zresztą nie może przekraczać 3 miesięcy. Strona, mając natomiast jeszcze możność wypowiedzenia umowy na koniec okresu próbnego, przez doręczenie kontrahentowi „wypowiedzenia” na czas po upływie okresu próby daje wyraz swej woli uniknięcia skutków przekształcenia umowy na czas nie określony.
Wypowiedzenie jest wówczas, w istocie, wypowiedzeniem na koniec okresu próbnego z ofertą przedłużenia umowy na czas oznaczony. Przyjęcie oferty ze strony kontrahenta może nastąpić także w sposób dorozumiany przez kontynuowanie stosunku pracy.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
