Postanowienie SN z dnia 27 października 1955 r., sygn. II KO 34/55
NAJWYŻSZEGO
1. Sąd rewizyjny ma obowiązek - niezależnie od granic rewizji i niezależnie od przytoczonych w niej zarzutów - uchylić wyrok na korzyść oskarżonego, jeżeli utrzymanie w mocy zaskarżonego wyroku byłoby oczywiście niesprawiedliwe (art. 385 k. p. k.).
To założenie wynikające z treści art. 385 k. p. k., a rozwinięte w orzecznictwie Sądu Najwyższego, charakteryzuje istotę postępowania rewizyjnego, która polega na tym, że po zbadaniu sprawy w granicach rewizji i zarzutów podniesionych przez stronę sąd rewizyjny z urzędu bada sprawę także niezależnie od tych granic w celu ustalenia, czy nie zachodzi oczywista niesprawiedliwość wyroku.
2. Oczywista niesprawiedliwość wyroku, o której mówi art. 385 k. p. k. nie stanowi samoistnej podstawy rewizyjnej. Na podstawie art. 385 k.p.k. sąd rewizyjny powinien uchylić wyrok, jeżeli - wobec istnienia konkretnego, stwierdzonego przez sąd rewizyjny uchybienia - utrzymanie wyroku w mocy byłoby oczywiście niesprawiedliwe". Oczywista niesprawiedliwość wyroku może być następstwem każdego z uchybień wymienionych w art. 371 k. p. k.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
