Orzeczenie SN z dnia 11 września 1951 r., sygn. C 917/51
I. Adwokat wykonując swój zawód obowiązany jest nie tylko strzec interesu swego klienta, ale także mieć na względzie obowiązek gruntowania zasad współżycia społecznego w Państwie Ludowym. Z tymi obowiązkami koliduje wprowadzanie do procesu atmosfery zbędnego podniecenia i zacietrzewienia" oraz tracenie koniecznego umiaru w wystąpieniach ustnych i na piśmie; granicę swobody słowa i pisma adwokata stanowi rzeczowa potrzeba.
II. Nie podlega uwzględnieniu zażalenie adwokata, pełnomocnika strony, na postanowienie sądu skazujące go z mocy art. 138 k.p.c. na grzywnę, gdy adwokat w zredagowanej przez siebie rewizji bez rzeczowej potrzeby i w sposób ubliżający powadze sądu sformułował swą ocenę postępowania strony przeciwnej w zwrotach obraźliwych.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
Masz już konto? Zaloguj się
