Orzeczenie SN z dnia 17 marca 1950 r., sygn. C 339/49
1. O powadze rzeczy osądzonej decyduje poza identycznością stron nie tylko identyczność przedmiotu rozstrzygnięcia, lecz także identyczność podstawy sporu.
2. Dla dokładnego wyjaśnienia sentencji wyroku, jeżeli ona sama w sobie nie zawiera jasnego orzeczenia co do wszystkich elementów wyroku wskazanych w art. 367 k.p.c., służy jego uzasadnienie.
3. Wątpliwości wynikające wskutek braku zaginionych części akt mogą wywierać wpływ tylko w kierunku umożliwienia wytoczenia nowej sprawy, nie zaś w kierunku tamowania jej wytoczenia.
4. Jeżeli powództwo o eksmisję z placu zostało oddalone z tego powodu, że powód nie oświadczył się w pozwie, 7 którego z uprawnień wynikających z art. 555 k.c.N. zamierza skorzystać, powód może dokonawszy następnie wyboru wytoczyć nowe powództwo, oparte obok podstaw przytoczonych w powództwie poprzednim na tej dodatkowej podstawie, że zgłasza gotowość zatrzymania, za zwrotem ustalonej przez sąd wartości, budowli wzniesionych na spornym gruncie przez pozwanego.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
