Wyrok NSA z dnia 8 lutego 2023 r., sygn. II OSK 610/20
Okoliczność, że zgodnie z art. 17 ust. 11 ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń konkretyzowanie obowiązku poddania się szczepieniom obowiązkowym następuje Programem Szczepień Ochronnych na dany rok, ogłoszonym w formie komunikatu przez Głównego Inspektora Sanitarnego, nie stanowi złamania konstytucyjnego porządku przepisów powszechnie obowiązujących, skoro podstawą obowiązku poddania się szczepieniom ochronnym jest regulacja ustawowa (art. 5 ust. 1 pkt 1 lit. b i art. 17 ust. 1 ww. ustawy). Natomiast określenie szczegółowego kalendarza szczepień, obwarowanego względami medycznymi, warunkami epidemiologicznymi, nie należy do materii ustawowej, co uzasadnia pozostawienie w tym przedmiocie regulacji dostosowanych do potrzeb medycznych w formie komunikatu ogłoszonego przez wyspecjalizowany organ administracji publicznej.
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Andrzej Wawrzyniak (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Paweł Miładowski Sędzia del. WSA Piotr Broda po rozpoznaniu w dniu 8 lutego 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej K. T. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 kwietnia 2019 r. sygn. akt VII SA/Wa 3088/18 w sprawie ze skargi K. T. na postanowienie Ministra Zdrowia z dnia 30 października 2018 r. nr MDP.051.62.2017(2) w przedmiocie oddalenia zarzutów oddala skargę kasacyjną
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 25 kwietnia 2019 r., VII SA/Wa 3088/16, oddalił skargę K. T. na postanowienie Ministra Zdrowia (dalej "Minister") z dnia 30 października 2018 r. w przedmiocie oddalenia zarzutów.
Wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy:
Skarżąca pismem z 4 października 2016 r. zgłosiła zarzuty do tytułu wykonawczego z 17 sierpnia 2016 r. na podstawie art. 33 § 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (obecnie Dz.U.2018.1314; dalej "u.p.e.a."), wskazując na brak wymagalności obowiązku (pkt 2), niewykonalność obowiązku o charakterze niepieniężnym (pkt 5), prowadzenie egzekucji przez niewłaściwy organ egzekucyjny (pkt 9) oraz zastosowanie zbyt uciążliwego środka egzekucyjnego (pkt 8).
Wierzyciel postanowieniem z 30 listopada 2016 r. uznał zgłoszone przez skarżącą zarzuty za niezasadne i podtrzymał zasadność prowadzenia egzekucji.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
