Wyrok NSA z dnia 7 grudnia 2023 r., sygn. II GSK 1095/20
Przepis art. 32 ust. 1 ustawy o bezpieczeństwie żywności i żywienia, nie sprzeciwiając się podjęciu decyzji bez własnego przeprowadzenia przez organy inspekcji sanitarnej ustaleń co do niebezpieczeństwa zaistnienia skutków szkodliwych dla zdrowia przez wprowadzony do obrotu środek, nie narusza art. 7 ust. 1 i 2 rozporządzenia (WE) Nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiającego ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołującego Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiającego procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności.
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Zbigniew Czarnik Sędzia NSA Małgorzata Rysz Sędzia del. WSA Henryka Lewandowska-Kuraszkiewicz (spr.) Protokolant asystent sędziego Elżbieta Jabłońska-Gorzelak po rozpoznaniu w dniu 7 grudnia 2023 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej A. Sp. z o.o. w P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 16 lipca 2020 r. sygn. akt III SA/Łd 184/20 w sprawie ze skargi A. Sp. z o.o. w P. na decyzję Łódzkiego Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia 7 stycznia 2020 r. nr ŁPWIS.NSHŻ.9020.16.275.2019.2020.AK w przedmiocie nakazania czasowego wstrzymania wprowadzania do obrotu produktu oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi wyrokiem z 16 lipca 2020 r., sygn. akt III SA/Łd 184/20 oddalił skargę A. Spółki z o.o. w P. (dalej: Spółka, Skarżąca) na decyzję Łódzkiego Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego (dalej: ŁPWIS, Inspektor Wojewódzki) z 7 stycznia 2020 r. w przedmiocie nakazania czasowego wstrzymania wprowadzenia produktu do obrotu.
Z powyższym wyrokiem nie zgodziła się Spółka i wystąpiła ze skargą kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: NSA), zaskarżając orzeczenie w całości.
Zaskarżonemu wyrokowi zarzuciła:
I. naruszenie przepisów prawa materialnego tj.:
a) art. 32 ust. 1 ustawy o bezpieczeństwie żywności i żywienia (dalej: u.b.ż.ż.) poprzez jego błędne zastosowanie, podczas gdy zastosowany winien być ewentualnie art. 32 ust. 2 u.b.ż.ż., który nakładał obowiązek stwierdzenia (a nie tylko podejrzenia jak wymaga tego art. 32 ust. 1 u.b.ż.ż.), że w obrocie funkcjonuje jako środek żywności produkt spełniający wymagania leku albo wyrobu medycznego; nadto jednocześnie poprzez jego błędną wykładnię polegającą na przyjęciu, że dla wstrzymania w obrocie środka spożywczego wystarczy ustalenie, że Główny Inspektor Sanitarny wszczął postępowania z art. 30 ust. 1 u.b.ż.ż. w związku z powiadomieniem o zamiarze wprowadzania środka spożywczego po raz pierwszy do obrotu;
b) art. 7 ust. 1 i 2 rozporządzenia (WE) Nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiające ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołujące Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiające procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (dalej: rozporządzenie 178/2002) poprzez błędną wykładnię polegającą na przyjęciu, że przepisy te nadają właściwym organom prawo do wstrzymania wprowadzania do obrotu produktów żywnościowych w razie niezakończenia postępowania wyjaśniającego przez Głównego Inspektora Sanitarnego, bez spełnienia jakichkolwiek dodatkowych przesłanek, podczas gdy przepis ten wskazuje, że wszelkie tymczasowe środki mogą być zastosowane dopiero wówczas, gdy stwierdzono niebezpieczeństwo zaistnienia skutków szkodliwych dla zdrowia, a środki te powinny być proporcjonalne i nie bardziej restrykcyjne dla handlu niż jest to wymagane.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
