Wyrok NSA z dnia 7 grudnia 2023 r., sygn. II GSK 1095/20
Przepis art. 32 ust. 1 ustawy o bezpieczeństwie żywności i żywienia, nie sprzeciwiając się podjęciu decyzji bez własnego przeprowadzenia przez organy inspekcji sanitarnej ustaleń co do niebezpieczeństwa zaistnienia skutków szkodliwych dla zdrowia przez wprowadzony do obrotu środek, nie narusza art. 7 ust. 1 i 2 rozporządzenia (WE) Nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiającego ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołującego Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiającego procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności.
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Zbigniew Czarnik Sędzia NSA Małgorzata Rysz Sędzia del. WSA Henryka Lewandowska-Kuraszkiewicz (spr.) Protokolant asystent sędziego Elżbieta Jabłońska-Gorzelak po rozpoznaniu w dniu 7 grudnia 2023 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej A. Sp. z o.o. w P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 16 lipca 2020 r. sygn. akt III SA/Łd 184/20 w sprawie ze skargi A. Sp. z o.o. w P. na decyzję Łódzkiego Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia 7 stycznia 2020 r. nr ŁPWIS.NSHŻ.9020.16.275.2019.2020.AK w przedmiocie nakazania czasowego wstrzymania wprowadzania do obrotu produktu oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi wyrokiem z 16 lipca 2020 r., sygn. akt III SA/Łd 184/20 oddalił skargę A. Spółki z o.o. w P. (dalej: Spółka, Skarżąca) na decyzję Łódzkiego Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego (dalej: ŁPWIS, Inspektor Wojewódzki) z 7 stycznia 2020 r. w przedmiocie nakazania czasowego wstrzymania wprowadzenia produktu do obrotu.
Z powyższym wyrokiem nie zgodziła się Spółka i wystąpiła ze skargą kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: NSA), zaskarżając orzeczenie w całości.
Zaskarżonemu wyrokowi zarzuciła:
I. naruszenie przepisów prawa materialnego tj.:
a) art. 32 ust. 1 ustawy o bezpieczeństwie żywności i żywienia (dalej: u.b.ż.ż.) poprzez jego błędne zastosowanie, podczas gdy zastosowany winien być ewentualnie art. 32 ust. 2 u.b.ż.ż., który nakładał obowiązek stwierdzenia (a nie tylko podejrzenia jak wymaga tego art. 32 ust. 1 u.b.ż.ż.), że w obrocie funkcjonuje jako środek żywności produkt spełniający wymagania leku albo wyrobu medycznego; nadto jednocześnie poprzez jego błędną wykładnię polegającą na przyjęciu, że dla wstrzymania w obrocie środka spożywczego wystarczy ustalenie, że Główny Inspektor Sanitarny wszczął postępowania z art. 30 ust. 1 u.b.ż.ż. w związku z powiadomieniem o zamiarze wprowadzania środka spożywczego po raz pierwszy do obrotu;
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
