Wyrok NSA z dnia 25 maja 2023 r., sygn. I GSK 2171/19
Finanse publiczne
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Salachna Sędzia NSA Michał Kowalski sędzia del. WSA Marek Sachajko (spr.) Protokolant Michał Mazur po rozpoznaniu w dniu 25 maja 2023 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej W. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 2 lipca 2019 r. sygn. akt V SA/Wa 9/19 w sprawie ze skargi W. P. na postanowienie Ministra Zdrowia z dnia 19 października 2018 r. nr MZ-BFK-321-58/AP/18 w przedmiocie odmowy wstrzymania wykonania decyzji w przedmiocie określenia odpowiedzialności za zobowiązania stowarzyszenia z tytułu dotacji podlegającej zwrotowi do budżetu państwa 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od W. P. na rzecz Ministra Zdrowia 360 (trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (dalej: WSA lub Sąd I instancji), wyrokiem dniu 2 lipca 2019 r. w sprawie ze skargi W. P. (dalej: strona, skarżący) na postanowienie Ministra Zdrowia (dalej: organ) z dnia 19 października 2018 r. nr MZ-BFK-321-58/AP/18 w przedmiocie odmowy wstrzymania wykonania decyzji oddalił skargę.
Skargę kasacyjną od powyższego wyroku złożył skarżący, w której zaskarżył orzeczenie w całości.
Zaskarżonemu wyrokowi, na podstawie art. 174 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2022 r., poz. 329 ze zm.; dalej: p.p.s.a.), zarzucono naruszenie przepisów postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy, tj.:
1. art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a. w zw. z art. 159 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2021 r. poz. 735; dalej: k.p.a.) wyrażające się w arbitralnym i nieznajdującym podstaw w okolicznościach niniejszej sprawy zaakceptowaniu przez Sąd (wobec oddalenia skargi) niedopuszczalnych ocen przyjmowanych przez organ postępowania administracyjnego, jakoby nie aktualizować miałaby się przesłanka stwierdzenia nieważności decyzji Ministra Zdrowia nr 3/2018 z 12 stycznia 2018 r., w trybie przepisu art. 159 § 1 k.p.a. związku z wnioskiem skarżącego z dnia [...] sierpnia 2018 r. o stwierdzenie nieważności ww. decyzji Ministra Zdrowia w sytuacji gdy w sposób oczywisty i nie budzący wątpliwości mamy do czynienia w niniejszej sprawie z zachodzącym co najmniej prawdopodobieństwem, iż ww. decyzja jest dotknięta jedną z wad wymienionych w art. 156 § 1 k.p.a., a to uregulowanym w pkt 2 ww. przepisu rażącym naruszeniem prawa, spowodowanym naruszeniem przez organ zasad postępowania przejawiającym się w ustanawianiu dla skarżącego nie będącą osobą nieobecną kuratora absentis, skutkującym pozbawieniem skarżącego możliwości udziału w postępowaniu administracyjnym, które to niezgodne z prawem postępowanie organu (ustanowienie dla strony kuratora, której adresy, w tym adres zamieszkania i adres dla doręczeń był były organowi znane) stanowi rażące naruszenie prawa przy wydawaniu decyzji w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a., wypełniając przesłankę określoną w art. 159 § 1 pkt 1 k.p.a., obligującą organ do wstrzymania wykonania decyzji.
2. art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a. w związku z art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. przez jego błędne niezastosowanie i art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a. w związku z art. 145 § 1 pkt 4 k.p.a. przez jego błędne zastosowanie wyrażające się w arbitralnym i nieznajdującym jakichkolwiek podstaw w okolicznościach sprawy przyjęciu przez Sąd jakoby podawana przez skarżącego okoliczność ustanawiania dla niego przez organ przy wydawaniu decyzji, z rażącym naruszeniem prawa, kuratora absentis w sytuacji posiadania przez organ wiedzy o adresach skarżącego, w tym o adresie zamieszkania i o adresie do doręczeń, a w konsekwencji brak udziału skarżącego w postępowaniu administracyjnym, w którym została wydana decyzja Ministra Zdrowia z dnia 12 stycznia 2018 r. nr 3/2018, miałaby stanowić przesłankę do wznowienia postępowania, a nie stwierdzenia nieważności z powodu rażącego naruszenia prawa w sytuacji gdy w niniejszej sprawie mamy do czynienia z szeregiem działań organu i okoliczności towarzyszących wydawaniu decyzji Ministra Zdrowia z dnia 12 stycznia 2018 r. nr 3/2018, kwalifikowanych jako dokonywane z rażącym naruszeniem prawa, co w konsekwencji doprowadziło do braku weryfikacji przez Sąd tej istotnej okoliczności, stanowiącej przyczynę wywodzących się z niej dalszych błędów organu, przez pryzmat przesłanek nieważności, uregulowanych w przepisie art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a., co z kolei doprowadziło do nierozpoznania istoty sprawy przez Sąd, a mianowicie kwestii istnienia co najmniej prawdopodobieństwa, że decyzja organu dotknięta jest jedną z wad nieważności, a to uregulowanej w pkt 2 tego przepisu przesłanki rażącego naruszenia prawa, spowodowanego ustanowieniem dla skarżącego przez organ, wbrew przepisom prawa – kuratora absentis, której co najmniej prawdopodobieństwo występowania stanowi przesłankę obligującą organ do wstrzymania wykonania decyzji w trybie art. 159 § 1 k.p.a.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
