Wyrok NSA z dnia 11 lipca 2023 r., sygn. II GSK 1475/22
Prawny obowiązek stosowania trybu decyzyjnego znajduje swoje potwierdzenie w treści art. 34 ust. 2 ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi, z którego wynika, że osoby, które były narażone na chorobę zakaźną lub pozostawały w styczności ze źródłem biologicznego czynnika chorobotwórczego, a nie wykazują objawów chorobowych, podlegają obowiązkowej kwarantannie lub nadzorowi epidemiologicznemu, jeżeli tak postanowią organy inspekcji sanitarnej przez okres nie dłuższy niż 21 dni, licząc od dnia następującego po ostatnim dniu odpowiednio narażenia albo styczności.
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Gabriela Jyż Sędzia NSA Wojciech Kręcisz (spr.) Sędzia del. WSA Wojciech Sawczuk po rozpoznaniu w dniu 11 lipca 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej A. M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 5 maja 2022 r. sygn. akt III SAB/Lu 3/22 w sprawie ze skargi A. M. na bezczynność Powiatowego Inspektora Sanitarnego w Lublinie w przedmiocie nałożenia kwarantanny oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 5 maja 2022 r., sygn. akt III SAB/Lu 3/22, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie oddalił skargę A. M. na bezczynność Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w Lublinie w przedmiocie nałożenia obowiązku kwarantanny.
Sąd orzekła w następującym stanie faktycznym i prawnym.
Z uzasadnienia wyroku wynika, że przedmiotem skargi jest bezczynność Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w Lublinie w przedmiocie wydania decyzji o nałożeniu na skarżącego obowiązku poddania się kwarantannie w dniach 18 - 25 października 2021 r.
Skarżący zarzucił organowi naruszenie art. 33 ust. 3a pkt 3 ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi oraz art. 109 § 1 k.p.a., poprzez nałożenie obowiązku kwarantanny bez doręczenia decyzji wydanej w tym przedmiocie. Wniósł o stwierdzenie, że Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w Lublinie dopuścił się bezczynności poprzez niedoręczenie decyzji, ponadto wniósł o zobowiązanie organu do doręczenia decyzji w określonym przez sąd terminie oraz zasądzenie od organu sumy pieniężnej w wysokości 5-krotnego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie odrębnych przepisów. W uzasadnieniu skargi podniósł, że w dniu 19 października 2021 r., za pośrednictwem dyrektora szkoły, w której jest zatrudniony jako nauczyciel wychowania fizycznego, uzyskał informację o nałożeniu na niego obowiązku kwarantanny w związku z tym, że jeden z uczniów z klas, w których skarżący prowadził zajęcia, uzyskał pozytywny wynik testu na SARS-CoV-2. Skarżący wskazał, że zgodnie art. 33 ust. 3a pkt 3 ustawy o zwalczaniu chorób zakaźnych, organ Państwowej Inspekcji Sanitarnej zobowiązany był doręczyć decyzję na piśmie po ustaniu przeszkód w dokonaniu takiego doręczenia. Zdaniem skarżącego przez ustanie przyczyn uniemożliwiających pisemne doręczenie należy rozumieć upłynięcie ostatniego dnia okresu kwarantanny. Jako że przepisy prawa nie określają terminu, w jakim doręczenie decyzji powinno nastąpić po ustaniu przeszkód w jego dokonaniu, należy uznać, że zgodnie z zasadą ogólną szybkości postępowania i ogólnym obowiązkiem załatwiania spraw bez zbędnej zwłoki, organ powinien był to uczynić niezwłocznie. Podkreślił, że od ustania przeszkody w doręczeniu decyzji upłynęły blisko 2 miesiące. Skarżący wskazał również na § 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 6 maja 2021 r. w sprawie ustanowienia określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii, podnosząc, że przepisy te nie mogą stanowić podstawy do nałożenia obowiązku kwarantanny oznaczającej zakaz opuszczania miejsca zamieszkania i przemieszczania się. Ponadto podniósł, że podstawą do wydania rozporządzenia Rady Ministrów, w tym odnośnie do rodzaju i zakresu zastosowanych rozwiązań, mają być dane przekazane przez ministra właściwego do spraw zdrowia, ministra właściwego do spraw wewnętrznych, ministra właściwego do spraw administracji publicznej, Głównego Inspektora Sanitarnego oraz wojewodów. Takich danych jednak nie zebrano, a zatem wszystkie regulacje wprowadzające ograniczenia, nakazy i zakazy, w tym obowiązek poddania się kwarantannie w trybie przewidzianym w rozporządzeniu, należy uznać za wydane bez spełnienia przesłanek delegacji ustawowej, a przez to w całości bezprawne.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
