Postanowienie NSA z dnia 29 marca 2023 r., sygn. II GZ 69/23
Właściwość sądu
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Zbigniew Czarnik po rozpoznaniu w dniu 29 marca 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażaleń: Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki, A.K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 27 stycznia 2023 r., sygn. akt III SO/Gd 1/22 w zakresie wymierzenia Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki grzywny za nieprzekazanie do sądu skargi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę w sprawie z wniosku A.K. o wymierzenie Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki grzywny za nieprzekazanie do sądu skargi wraz z aktami sprawy postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku (dalej: WSA, sąd pierwszej instancji) postanowieniem z 27 stycznia 2023 r., sygn. akt III SO/Gd 1/22, działając na podstawie art. 55 § 1 w zw. z art. 154 § 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2023 r., poz. 259 ze zm., dalej: p.p.s.a.) po rozpoznaniu wniosku A.K. (dalej: skarżący) wymierzył Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki (dalej: Prezes URE) grzywnę w wysokości 1000 złotych za nieprzekazanie do sądu skargi wraz z aktami sprawy oraz zasądził od Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych na rzecz skarżącego 100 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Sąd pierwszej instancji wskazał, że pismem z 2 stycznia 2022 r. skarżący wniósł do WSA w Gdańsku o wymierzenie Prezesowi URE grzywny na podstawie art. 55 § 1 p.p.s.a. za niezastosowanie się do obowiązku przekazania skargi sądowi wraz z kompletnymi i uporządkowanymi aktami sprawy i odpowiedzią na skargę, w terminie trzydziestu dni od dnia jej otrzymania. W uzasadnieniu podniósł m.in., że w dniu 8 listopada 2021 r. złożył skargę na bezczynność Prezesa URE w sprawie rozpoznania wniosku strony, która nie została przez organ przekazana w terminie trzydziestu dni do WSA w Gdańsku. W dniu 5 stycznia 2022 r. Prezes URE przekazał WSA w Gdańsku skargę na bezczynność wraz z aktami sprawy oraz odpowiedzią na skargę. W odpowiedzi na wniosek skarżącego o ukaranie organu grzywną Prezes URE wniósł o jego oddalenie, a także o przekazanie sprawy do WSA w Warszawie jako właściwego miejscowo do jej rozpatrzenia wskazując, że skarga na bezczynność została przekazana z zachowaniem ustawowego terminu do WSA w Warszawie, który pismem z 20 grudnia 2021 r. zwrócił organowi skargę i akta sprawy z informacją, że organ niewłaściwie określił adresata skargi, to jest WSA w Warszawie, bowiem z pisma skarżącego wynikało, że skierował on skargę do WSA w Gdańsku. W dniu 23 grudnia 2021 r. organ ponownie przekazał skargę i akta sprawy do WSA w Warszawie zaznaczając, że sąd ten jest właściwy miejscowo do rozpoznania sprawy (art.13 § 2 p.p.s.a). Natomiast WSA w Warszawie ponownie w dniu 30 grudnia 2021 r. zwrócił akta Prezesowi URE wyjaśniając dlaczego akta sprawy powinny zostać przekazane do WSA w Gdańsku, co powinno skutkować uruchomieniem procedury z art. 59 p.p.s.a.
W tych okolicznościach w ocenie WSA w Gdańsku nie budziło wątpliwości, że organ nie sprostał obowiązkowi wynikającemu z art. 54 § 2 p.p.s.a. Sąd pierwszej instancji wskazał, że w sparwie nie było kwestionowane, że skarga A.K. na bezczynność Prezesa URE z 8 listopada 2021 r. (zarejestrowana w WSA w Gdańsku pod sygn. akt III SAB/Gd 5/22) zgodnie z treścią art. 54 § 2 p.p.s.a., powinna zostać przekazana przez organ do sądu w ciągu trzydziestu dni od daty jej wpływu. Poza sporem było, że organ zachowując przedmiotowy termin przekazał skargę do WSA w Warszawie. Natomiast do WSA w Gdańsku skarga została przekazana dopiero 3 stycznia 2022 r. czyli z przekroczeniem ustawowego trzydziestodniowego terminu. Przy czym przekazanie skargi nastąpiło po dwukrotnym zwrocie organowi przez WSA w Warszawie skargi oraz akt sprawy. W ocenie WSA w Gdańsku nałożenie grzywny było słuszne, skoro bowiem skarżący skierował skargę na bezczynność do WSA w Gdańsku, to na organie ciążył obowiązek przekazania skargi do tego, a nie do innego sądu, i to niezależnie od tego czy sąd ten był właściwy miejscowo czy też nie. Organ był związany określeniem (wskazaniem) wojewódzkiego sądu administracyjnego przez skarżącego zawartym w skardze. Z treści zaś skargi wynikało jednoznacznie, że zamiarem skarżącego było wniesienie skargi do WSA w Gdańsku. Zdaniem sądu nałożenie przez ustawodawcę omawianego obowiązku na organ pozwala również na objęcie kontrolą sądową rozstrzygnięcia w przedmiocie określenia właściwości miejscowej sądu, stanowiąc zarazem przejaw gwarancji procesowych strony. Sąd administracyjny zobowiązany jest w pierwszej kolejności przed przystąpieniem do rozpoznania skargi do zbadania swojej właściwości miejscowej.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
