Wyrok NSA z dnia 9 listopada 2022 r., sygn. I GNP 1/22
Stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Michał Kowalski Sędzia NSA Joanna Salachna Sędzia WSA del. Cezary Kosterna (spr.) po rozpoznaniu w dniu 9 listopada 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi Powiatu O. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 maja 2017 r. sygn. akt V SA/Wa 1082/16 w sprawie ze skargi Powiatu O. na decyzję Ministra Finansów z dnia 29 lutego 2016 r. nr ST5.4750.6.2016.2.MCL w przedmiocie zwrotu do budżetu państwa nienależnie uzyskanej kwoty części oświatowej subwencji ogólnej oddala skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia.
Uzasadnienie
Powiat O. wniósł skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 maja 2017 r. sygn. V SA/Wa 1082/16 w sprawie ze skargi Powiatu O. na decyzję Ministra Finansów z dnia 29 lutego 2016 r. znak: ST5.4750.6.2016.2.MCL, w przedmiocie zwrotu do budżetu państwa nienależnie uzyskanej części oświatowej subwencji ogólnej za 2007 r. Od wyroku tego wniesiono skargę kasacyjną, która wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 września 2020 r. sygn. I GSK 297/18 została oddalona.
Zaskarżonemu wyrokowi zarzucił
1. Naruszenie przepisów postępowania, które spowodowały niezgodność orzeczenia z prawem, gdy przez jego wydanie Skarżącemu została wyrządzona szkoda, tj. art. 134 § 1, art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2019 r. Poz. 2325 ze zmianami, dalej: ppsa) poprzez jego niezastosowanie pomimo naruszenia przez Organ, a tym samym przez WSA w Warszawie w zaskarżonym wyroku art. 15 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (dalej: kpa) w zw. z art. 38 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 13 listopada 2003 r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego (Dz.U. z 2016 r. poz. 198, ze. zm., dalej: u.d.j.s.t.) w brzmieniu obowiązującym na dzień 29 lutego 2016 r. oraz przepisami działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa dotyczącymi przedawnienie, tj. art. 21 § 1 pkt 1) i pkt 2), art. 68 § 1 i art. 70 § 1 w zakresie ustalenia rodzaju przedawnienia oraz możliwości jego zaistnienia, polegające na naruszeniu zasady dwuinstancyjności postępowania administracyjnego poprzez wypowiedzenia się przez Organ w kwestii przedawnienia roszczenia i jego rodzaju jedynie w postępowaniu wszczętym na skutek wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, która to kwestia narzucona została przez Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie. Wobec stanowiska Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie wyrażonego w wyroku z dnia 30 września 2014 r. sygn. II GSK 1450/13 w sprawie nakazania Skarżącemu zwrotu części subwencji oświatowej ogólnej za 2007 r. i nakazanie wypowiedzenia się przez Organ w kwestii przedawnienia roszczenia i jego rodzaju, stanowisko Organu winno być wyrażone już w postępowaniu administracyjnym pierwszej instancji, a nie jedynie w postępowaniu toczącym się na wskutek wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy. W zaskarżonym wyroku z dnia 9 maja 2017 r. Sąd niezgodnie z prawem dopuścił jednak, aby w sprawie kwestia ta będąca wcześniej przyczyną uchylenia wyroku WSA w Warszawie rozpatrzona była jedynie w postępowaniu administracyjnym przed drugą instancją, naruszając tym samym podstawową i konstytucyjną zasadę dwuinstancyjności postępowania.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
