Wyrok NSA z dnia 25 listopada 2022 r., sygn. II GSK 1113/19
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Mirosław Trzecki Sędzia NSA Wojciech Kręcisz Sędzia del. WSA Marek Krawczak (spr.) po rozpoznaniu w dniu 25 listopada 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej I.J. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 28 maja 2019 r., sygn. akt III SA/Po 110/19 w sprawie ze skargi I.J. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu z dnia 12 czerwca 2018 r. nr 3001-IOA.4246.289.2017.AB w przedmiocie kary pieniężnej z tytułu urządzania gier na automacie poza kasynem gry 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od I.J. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu 1800 (tysiąc osiemset) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wyrokiem z dnia 28 maja 2019r., sygn. akt III SA/Po 110/19 oddalił skargę I.J. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu dnia 12 czerwca 2018 r., w przedmiocie kary pieniężnej z tytułu urządzania gier na automatach poza kasynem.
Sąd I instancji orzekał w następującym stanie sprawy:
W wyniku przeprowadzonej w dniu 17 lipca 2014 r. kontroli w lokalu gastronomicznym należącym do I.J., ujawniono włączone do sieci urządzenie o nazwie: Crazy Cards 901993. W drodze eksperymentu funkcjonariusze celni ustalili, że gry oferowane na ww. urządzeniu są grami na automatach w rozumieniu ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r., poz. 471 ze zm., dalej: u.g.h.).
Ustalenia kontroli stały się podstawą decyzji Naczelnik Urzędu Celnego w Pile, który wymierzył stronie skarżącej karę pieniężną w wysokości 12.000 zł za urządzanie gier na automatach poza kasynem gry.
Objętą skargą decyzją Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu I instancji.
Sąd I instancji oddalając skargę na tą decyzję, odnosząc się do zarzutu wydania zaskarżonego aktu w stosunku do strony, jako podmiotu nie urządzającego gier na automatach stwierdził, że Skarżąca była podmiotem aktywnie uczestniczącym w procesie urządzania nielegalnych gier hazardowych. Wskazywała na to treść umowy współpracy z dnia 2 czerwca 2014 r. Skarżąca zobowiązana była o zamiarze przerwania pracy w przedmiotowym lokalu informować właściciela automatu i to z odpowiednim wyprzedzeniem. Jak również zabezpieczenia klientom lokalu, w którym prowadziła działalność gospodarczą swobodnego dostępu do automatów. Zapisy umowy jednoznacznie wskazują, że (tak jak same jej strony umowę nazwały) skarżąca współpracowała w organizowaniu gier na przedmiotowym automacie bowiem bez jej udziału gry byłyby niemożliwe.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
