Wyrok NSA z dnia 10 listopada 2022 r., sygn. I FSK 442/22
Fikcyjne transakcje nie powodują utraty wpływów podatkowych, co stanowi kluczowy czynnik przy rozstrzyganiu o naliczaniu podatku VAT. Niezależnie od etapu obrotu, na którym opłacono podatek, jego naliczenie jest możliwe.
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Sylwester Marciniak, Sędzia NSA Roman Wiatrowski, Sędzia WSA del. Dominik Mączyński (sprawozdawca), po rozpoznaniu w dniu 10 listopada 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Z. sp. z o.o. z siedzibą w S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 grudnia 2021 r., sygn. akt III SA/Wa 144/21 w sprawie ze skargi Z. sp. z o.o. z siedzibą w S. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z dnia 5 listopada 2020 r., nr 1401-IOV-1.603.13.2020.JK w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej w sprawie podatku od towarów i usług za poszczególne okresy rozliczeniowe 2014 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Z. sp. z o.o. z siedzibą w S. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie kwotę 240 (słownie: dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
1. Skarga kasacyjna.
1.1. Z. Sp. z o.o., reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, pismem z dnia 8 lutego 2022 r., wniosła skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 grudnia 2021 r., III SA/Wa 144/21. Wyrokiem tym Sąd pierwszej instancji oddalił skargę na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z dnia 5 listopada 2020 r. w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej w sprawie podatku od towarów i usług za poszczególne okresy rozliczeniowe 2014 r.
1.2. Wyrok Sądu pierwszej instancji zaskarżono w całości, zarzucając mu naruszenie:
1. art. 141 § 4 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (dalej: p.p.s.a.) w związku z art. 134 § 1 p.p.s.a. w związku z art. 3 § 2 pkt 1 p.p.s.a. oraz w związku z art. 151 p.p.s.a. w związku z art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a. poprzez brak sporządzenia przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie dokładnego i szczegółowego uzasadnienia faktycznego i prawnego wyroku, co poddaje w wątpliwość i uniemożliwia sprawdzenie, czy Sąd dokonał dogłębnej kontroli legalności działalności administracji publicznej i wydanych przez te organy rozstrzygnięć, którą miał obowiązek przeprowadzić, co mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, gdyż w praktyce uniemożliwia Skarżącej ocenę i kontrolę toku rozumowania Sądu, a co za tym idzie, pozbawia Stronę możliwości polemizowania z jego oceną stanu faktycznego i prawnego sprawy, uniemożliwiając również kontrolę instancyjną wydanego rozstrzygnięcia, a w szczególności bezzasadne stwierdzenie, że wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 8 maja 2019 r. o sygn. C-712/17 nie miał wpływu na treść decyzji ostatecznej z dnia 24 marca 2016 r. nr 1401-PT-6.4213.13.2016.JW z uwagi na nie wykazanie precedensowego charakteru, a tym samym niezasadne uznanie, że w przedmiotowej sprawie nie zaistniała przesłanka wznowienia postępowania z art. 240 § 1 pkt 11 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2021 r., poz. 1540 ), dalej jako: o.p., podczas gdy tezy zawarte w wyroku TSUE mają zastosowanie w niniejszej sprawie;
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
