Wyrok NSA z dnia 22 listopada 2022 r., sygn. III FSK 1141/21
Odpowiedzialność podatkowa osób trzecich
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Krzysztof Winiarski, Sędzia NSA Jolanta Sokołowska, Sędzia WSA (del.) Paweł Dąbek (sprawozdawca), po rozpoznaniu w dniu 22 listopada 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 17 grudnia 2018 r. sygn. akt I SA/Bd 773/18 w sprawie ze skargi M. L. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 8 sierpnia 2018 r. nr 0401-IEW.4123.21.2018 w przedmiocie odpowiedzialność osób trzecich za zaległości podatkowe spółki 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od M. L. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Bydgoszczy kwotę 360 (słownie: trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wyrokiem z 17 grudnia 2018 r., sygn. akt I SA/Bd 773/18 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy, oddalił skargę M. L. (dalej: Skarżący) na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Bydgoszczy (dalej: Dyrektor) z 8 sierpnia 2018 r. w przedmiocie solidarnej odpowiedzialności za zaległości podatkowe spółki w podatku od towarów i usług (wyrok ten oraz pozostałe powoływane orzeczenia dostępne są na stronie: orzeczenia.nsa.gov.pl).
Skarżący w złożonej skardze kasacyjnej zarzucił zaskarżonemu wyrokowi:
I. Naruszenie prawa materialnego przez błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie, w rozumieniu art. 174 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2018 r. poz. 1302 ze zm. - dalej: p.p.s.a.), a mianowicie: art. 116 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja Podatkowa (Dz.U. z 2018 r. poz. 800 ze zm. - dalej: O.p.) w zw. z art. 11 ust. 1 oraz art. 21 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz.U. z 2015 r. poz. 233 ze zm. - dalej: u.p.u.n.) w wyniku błędnej wykładni polegającej na przyjęciu, że pojęcie "właściwego czasu", w którym powinien zostać złożony wniosek o ogłoszenie upadłości, należy odnosić do okresu dwóch tygodni liczonych od dnia, w którym wystąpiła podstawa do ogłoszenia upadłości (niewypłacalność), czyli nieuregulowania w terminie drugiego zobowiązania częściowo lub w całości, pomimo tego, że wykładnia celowościowa ww. przepisów wskazuje na to, że niewykonywanie zobowiązań, prowadzące do uznania dłużnika za niewypłacalnego winno mieć charakter trwały i dotyczyć przeważającej części zobowiązań oraz niewłaściwego zastosowania polegającego na przyjęciu, że z powodu niespełnienia przesłanki złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości we właściwym czasie Skarżący ponosi odpowiedzialność za zaległości podatkowe Spółki, pomimo tego, że w świetle całokształtu sprawy nie było przesłanek do złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości Spółki, a w postępowaniu administracyjnym nie ustalono w sposób rzetelny i wiarygodny, czy i w jakim terminie Skarżący powinien złożyć wniosek o ogłoszenie upadłości Spółki, aby uwolnić się od odpowiedzialności za jej zobowiązania a niezgłoszenie wniosku o ogłoszenie upadłości nastąpiło nie z jego winy (nie przeprowadzono właściwie analizy finansowej Spółki);
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
