Wyrok NSA z dnia 18 lutego 2021 r., sygn. II OSK 2897/20
Zagospodarowanie przestrzenne
Dnia 18 lutego 2021 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Paweł Miładowski (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Maciej Dybowski Sędzia del. NSA Jerzy Stankowski po rozpoznaniu w dniu 18 lutego 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej P. S.A. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 czerwca 2020 r., sygn. akt IV SA/Wa 263/20 w sprawie ze skargi P. S.A. z siedzibą w W. na decyzję Ministra Rozwoju z dnia [...] grudnia 2019 r., nr [...] w przedmiocie ustalenia lokalizacji strategicznej inwestycji w zakresie sieci przesyłowej oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 4 czerwca 2020 r., sygn. akt IV SA/Wa 263/20, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę na zaskarżoną decyzję Ministra Rozwoju w przedmiocie ustalenia lokalizacji strategicznej inwestycji w zakresie sieci przesyłowej. Stan faktyczny i prawny sprawy przedstawia się następująco.
Decyzją z dnia [...] maja 2019 r., znak: [...], Wojewoda [...] ustalił lokalizację strategicznej inwestycji w zakresie sieci przesyłowej polegającej na: "Budowie dwutorowej napowietrznej linii elektroenergetycznej 400 kV relacji [...] w ramach zadania inwestycyjnego pn.: "Budowa linii 400 kV [...]", w zakresie skutków, o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 24 lipca 2015 r. o przygotowaniu i realizacji strategicznych inwestycji w zakresie sieci przesyłowych (Dz. U. z 2018 r., poz. 404 ze zm.), zwanej dalej "specustawą".
Odwołanie od ww. decyzji wniosła skarżąca Spółka.
Zaskarżoną decyzją Minister Rozwoju utrzymał w mocy ww. decyzję organu I instancji.
Organ odwoławczy wskazał, że poza spełnieniem w niniejszej sprawie warunków wynikających z art. 4 ust. 1 i 2, art. 8 ust. 1 w zw. z art. 34 ust. 2 pkt 3 specustawy, ograniczenie sposobu korzystania z przedmiotowych działek skarżącej Spółki jest w analizowanej sprawie uzasadnione. Działki te zostały wskazane jako te, w stosunku do których decyzja o ustaleniu lokalizacji strategicznej inwestycji w zakresie sieci przesyłowej ma wywołać skutek, o którym mowa w art. 22 ust. 1 specustawy. A zatem w sprawie zasadnie ograniczono sposób korzystania z działek nr [...], nr [...], nr [...], oraz nr [...]. Minister uznał, że dla działek pozostających w użytkowaniu wieczystym skarżącej Spółki, na których znajduje się czynna linia kolejowa i które stanowią teren zamknięty zachodziły przesłanki zastosowania art. 22 ust. 1 specustawy. Minister podkreślił, że z treści art. 22 ust. 1 specustawy w żaden sposób nie wynika, aby nie znajdował on zastosowania do nieruchomości, na których znajdują się czynne linie kolejowe i które stanowią tereny zamknięte. Ustawodawca nie wyłączył z zakresu stosowania art. 22 ust. 1 specustawy nieruchomości stanowiących tereny zamknięte. Specustawa nie zawiera jakichkolwiek ograniczeń w zakresie możliwości jej zastosowania do terenów o takim statusie. Ograniczeń w tym zakresie nie zawierają też przepisy ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz przepisy ustawy o transporcie kolejowym. Wręcz przeciwnie, administracyjnoprawne ograniczenie sposobu korzystania z nieruchomości dotyczyć może również nieruchomości stanowiących kolejowe tereny zamknięte (por. wyrok NSA z 24 stycznia 2018 r., II OSK 2977/17). Minister uznał, że decyzja organu I instancji ograniczająca sposób korzystania z nieruchomości, nie wskazuje szczegółowych rozwiązań technicznych realizacji inwestycji. Podkreślono, że decyzja o ustaleniu lokalizacji strategicznych inwestycji w zakresie sieci przesyłowych stanowi jeden z pierwszych etapów procesu inwestycyjnego, zaś następnym etapem jest zaś przygotowanie projektu budowlanego oraz uzyskanie decyzji o pozwoleniu na budowę. Dopiero w toku prowadzonego postępowania w przedmiocie pozwolenia na budowę zostaną określone szczegółowe rozwiązania techniczne dotyczące wymogów i warunków, dla prowadzenia robót na obszarze kolejowym. Organ powołał art. 36 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2019 r., poz. 1186 ze zm.). Organ wyjaśnił, że możliwość zastosowania art. 22 ust. 1 specustawy nie jest ograniczona w szczególności np. przez fakt zawarcia stosownych umów lub ewentualny brak zgody właściciela bądź użytkownika wieczystego. W tej zaś sprawie wymaga jedynie sprawdzenia czy wnioskowane ograniczenie sposobu korzystania z nieruchomości odpowiada wymogom wyrażonym w regulacjach specustawy. Przepisy tej ustawy nie zobowiązują wnioskodawcy do szczegółowego określenia we wniosku, na czym faktycznie/konkretnie będzie polegało ograniczenie w korzystaniu z nieruchomości. Tym samym, niemożliwe jest wymaganie od organu orzekającego na tym etapie procesu inwestycyjnego, aby szczegółowo określił w decyzji lokalizacyjnej zakres ograniczenia.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
