Postanowienie NSA z dnia 9 września 2021 r., sygn. III OSK 5263/21
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Rafał Stasikowski po rozpoznaniu w dniu 9 września 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej K. N. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 24 marca 2021 r., sygn. akt II SAB/Gd 119/20 w przedmiocie odrzucenia skargi w sprawie ze skargi K. N. na bezczynność Prezesa Sądu Okręgowego w G. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej postanawia: oddalić skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 24 marca 2021 r., sygn. akt II SAB/Gd 119/20 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku odrzucił skargę K. N. na bezczynność Prezesa Sądu Okręgowego w G. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd Wojewódzki stwierdził, że wniosek skarżącego o udostępnienie informacji publicznej z dnia 11 czerwca 2020 r. został skierowany za pośrednictwem Aresztu Śledczego, w którym przebywał skarżący i wpłynął do Prezesa Sądu Okręgowego w G. w dniu 19 czerwca 2020 r. Prezes Sądu Okręgowego w G. pismem z dnia 30 września 2020 r., przesłanym drogą elektroniczną, udostępnił skarżącemu żądane informacje. Wnioskodawca otrzymał odpowiedź w dniu 6 października 2020 r., co zostało potwierdzone jego podpisem. W związku z tym, w dniu wniesienia skargi do sądu administracyjnego, tj. w dniu 12 października 2020 r., skarżący dysponował już wnioskowanymi informacjami, a sama skarga w rzeczywistości ma na celu uzyskanie od Prezesa Sądu, w drodze ugody, rekompensaty finansowej za załatwienie wniosku po terminie wynikającym z przepisów prawa.
Sąd Wojewódzki, analizując chronologię czynności związanych z procedowaniem wniosku skarżącego o udostępnienie informacji publicznej, wskazał, że 22 czerwca 2020 r. Naczelny Sąd Administracyjny podjął uchwałę w sprawie o sygn. akt II OPS 5/19, w której stwierdził, że wniesienie skargi na bezczynność po zakończeniu przez organ administracji publicznej prowadzonego postępowania przez wydanie decyzji ostatecznej, stanowi przeszkodę w merytorycznym rozpoznaniu takiej skargi przez sąd administracyjny w zakresie rozstrzygnięcia podjętego na podstawie art. 149 § 1 pkt 3 p.p.s.a. (tj. stwierdzenia czy organ dopuścił się bezczynności). Z uzasadnienia tej uchwały wynika wprost, że skargę na bezczynność, wniesioną po zakończeniu postępowania administracyjnego, należy uznać za niedopuszczalną, bowiem odmienne rozumowanie oznaczałoby, że środek ten zamiast w swoim celu zmierzać do likwidacji stanu bezczynności, powiązany byłby z celem wykraczającym poza zakres postępowania administracyjnego, a więc z dążeniem do uzyskania prejudykatu. Z uzasadnienia uchwały wynika również, że kontrolowany w wyniku skargi na bezczynność stan rzeczy, musi być w dacie
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
