Wyrok NSA z dnia 28 września 2021 r., sygn. II FSK 2866/19
Podatek dochodowy od osób fizycznych
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Antoni Hanusz, Sędzia NSA Jan Grzęda, Sędzia del. WSA Sylwester Golec (sprawozdawca), Protokolant Magdalena Sadzyńska, po rozpoznaniu w dniu 28 września 2021 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej P. O. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 25 lipca 2019 r., sygn. akt I SA/Łd 149/19 w sprawie ze skargi P. O. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi z dnia 28 grudnia 2018 r., nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 2013 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od P. O. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi kwotę 10 800 (słownie: dziesięć tysięcy osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi wyrokiem z 25 lipca 2019 r., sygn. akt I SA/Łd 149/19 oddalił skargę P. O. (dalej skarżący) na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi z 28 grudnia 2018 r. w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 2013.
W uzasadnieniu wyroku sąd wskazał, że skarżący w roku 2013 osiągał przychody z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie sprzedaży detalicznej narzędzi i elektronarzędzi prowadzonej przez domy sprzedaży wysyłkowej i Internet, za pośrednictwem portalu aukcyjnego A. W ocenie sądu prawidłowe były ustalenia organów podatkowych, według których skarżący nie wykazał do opodatkowania części przychodów ze sprzedaży towarów prowadzonej przez Internet. Okoliczność tę potwierdzały zapisy na należących do skarżącego rachunkach bankowych, dotyczące przelewów należności za sprzedane towary. W wyroku wskazano, że skarżący zawyżył też koszty uzyskania przychodów o kwoty udokumentowane fakturami VAT wystawionymi przez spółki z o.o. P. i G. S., na łączną kwotę 74 451,20 zł. W ocenie sądu faktury te nie dokumentowały rzeczywiście wykonanych czynności. Zdaniem sądu organy podatkowe zasadnie uznały, że niewykazanie przez skarżącego w księdze podatkowej przychodów z działalności gospodarczej uzasadniało pominięcie na podstawie art. 193 § 4 O.p. ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 800 ze zm. dalej powoływanej jako O.p.) księgi jako dowodu w postepowaniu podatkowym. Zdaniem sądu, organy zasadnie na podstawie art. 23 § 2 O.p. odstąpiły od oszacowania podstawy opodatkowania i określiły tę podstawę w oparciu od dane wykazane przez podatnika w księdze podatkowej i w zeznaniu podatkowym oraz w oparciu o ustalenia poczynione przez organ pierwszej instancji odnośnie niezaewidencjonowanej sprzedaży towarów (uzasadnienie wyroku dostępne jest w bazie orzeczeń sądów administracyjnych CBOSA na stronie orzeczenia.nsa.gov.pl).
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
