Wyrok NSA z dnia 18 września 2020 r., sygn. II FSK 1609/18
Podatek dochodowy od osób fizycznych
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jan Rudowski (sprawozdawca), Sędzia NSA Tomasz Kolanowski, Sędzia WSA (del.) Mirosław Surma, Protokolant Agata Grabowska, po rozpoznaniu w dniu 18 września 2020 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej E. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 października 2017 r. sygn. akt III SA/Wa 3198/16 w sprawie ze skargi E. B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 17 sierpnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2014 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od E. B. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie kwotę 240 (słownie: dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
1. Wyrokiem z 11 października 2017 r., III SA/Wa 3198/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 151 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm., dalej: "p.p.s.a"), oddalił skargę E. B. (dalej: "strona", "skarżąca") na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 17 sierpnia 2016 r. w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie określenia wysokości zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2014 r.
2. Jak wskazano w uzasadnieniu wyroku, przedmiotem sporu w niniejszej sprawie są kwestie dotyczące okoliczności faktycznych związanych z otrzymaniem przez skarżącą od swojego pracodawcy kwoty 50 000 zł, oceny treści oświadczeń woli skarżącej i jej pracodawcy, a przede wszystkim kwalifikacji prawnej tej kwoty z punktu widzenia art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm., dalej: "u.p.d.o.f.").
Sąd stwierdził, że choć skarżąca otrzymała odszkodowanie, to podlegało ono opodatkowaniu jako wyłączone od zwolnienia na podstawie przepisu art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. b u.p.d.o.f. Dokumenty znajdujące się w aktach sprawy potwierdziły, że podstawą rozwiązania stosunku pracy był art. 30 § 1 pkt 1 Kodeksu pracy (porozumienie stron) w zw. z art. 10 ustawy z 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U. Nr 90, poz. 844, dalej: "ustawa o zwolnieniach grupowych"). Ten ostatni przepis zobowiązywał do odpowiedniego stosowania m.in. art. 8 ustawy o zwolnieniach grupowych, w którym przewidziano uprawnienie pracownika do otrzymania tzw. odprawy, której wysokość uzależniono od stażu pracy u danego pracodawcy. Skarżąca w swoim oświadczeniu zawartym w porozumieniu z 11 września 2014 r. wskazała, że otrzymana kwota wyczerpuje wszelkie roszczenia z tej ustawy oraz roszczenia z obowiązującej umowy społecznej. Zdaniem organów podatkowych, jak i sądu pierwszej instancji, kwota ta zatem zarówno w tej części w jakiej odpowiadała odprawie z art. 8 ustawy o zwolnieniach grupowych, jak i w tej, której odpowiadała środkom przewidzianym w umowie społecznej, nie podlegała zwolnieniu podatkowemu, które wyłączał na zasadzie wyjątku przepis art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. b u.p.d.o.f. (pełny tekst uzasadnienia orzeczenia dostępny jest w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych, http://orzeczenia.nsa.gov.pl/, dalej w skrócie "CBOSA").
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
