Wyrok NSA z dnia 30 października 2020 r., sygn. I FSK 1952/17
Podatek od towarów i usług
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Arkadiusz Cudak (sprawozdawca), Sędzia NSA Izabela Najda-Ossowska, Sędzia del. WSA Agnieszka Jakimowicz, , po rozpoznaniu w dniu 30 października 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej D.S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 26 lipca 2017 r. sygn. akt I SA/Gd 207/17 w sprawie ze skargi D.S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Gdańsku z dnia 5 grudnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do grudnia 2011 r. oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
1. Zaskarżonym wyrokiem z 26 lipca 2017 r., sygn. akt I SA/Gd 207/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku uwzględnił skargę D.S. (dalej "Strona" lub "Skarżący") na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Gdańsku (dalej "organ" lub "organ odwoławczy") z 5 grudnia 2016 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od stycznia do grudnia 2011 r. i uchylił zaskarżoną decyzję.
Uzasadniając powyższe rozstrzygnięcie, Sąd pierwszej instancji co do zasady podzielił stanowisko organów podatkowych, że zgromadzony w rozpoznawanej sprawie materiał dowodowy dawał podstawy do uznania, że Skarżący niezaewidencjonował za pomocą kas rejestrujących całego obrotu, z tytułu którego płatności dokonywane były za pomocą terminala płatniczego. Za koniecznością uchylenia decyzji przemawiał jednakże fakt, że w równolegle toczącym się postępowaniu w przedmiocie podatku dochodowego Naczelnik Urzędu Skarbowego w S. wydał 28 października 2016 r. decyzję, w której wartość sprzedaży niezaewidencjonowanej określił na kwotę inną (niższą), niż uczyniono to w objętej skargą decyzji w przedmiocie podatku od towarów i usług. Za niedopuszczalne, stanowiące naruszenie wynikającej z art. 121 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2015 r., poz. 613, ze zm.), dalej "O.p.", zasady prowadzenia postępowania w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych, Sąd pierwszej instancji uznał, aby na podstawie tego samego materiału dowodowego wartość sprzedaży niezaewidencjonowanej określona dla potrzeb podatku dochodowego różniła się od tej określonej dla potrzeb podatku od towarów i usług. Stwierdzono również, że organ odwoławczy w niniejszej sprawie dopuścił się dowolnej oceny dowodów, naruszając tym samym art. 191 i art. 187 § 1 O.p., poprzez uznanie za sprzedaż niezaewidencjonowaną trzech wpłat w łącznej kwocie 275,12 zł, co do których stwierdzono istnienie możliwości powiązania ich z konkretnymi paragonami fiskalnymi.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
