Wyrok NSA z dnia 24 września 2019 r., sygn. II OSK 2268/18
Wodne prawo
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Zofia Flasińska Sędziowie: sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz sędzia NSA Leszek Kiermaszek (spr.) po rozpoznaniu w dniu 24 września 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Gminy [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 grudnia 2017 r. sygn. akt IV SA/Wa 2455/17 w sprawie ze skargi Gminy [...] na decyzję Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w [...] z dnia [...] lipca 2017 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie udzielenia pozwolenia wodnoprawnego 1) oddala skargę kasacyjną; 2) oddala wniosek [...] Sp. z o.o. z siedzibą w [...] o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 21 grudnia 2017 r., sygn. akt IV SA/Wa 2455/17 oddalił skargę Gminy [...] (dalej określanej jako Gmina) na decyzję Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w [...] z dnia [...] lipca 2017 r., nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego w sprawie udzielenia pozwolenia wodnoprawnego.
Wyrok wydano w następujących okolicznościach stanu faktycznego i prawnego sprawy.
[...] Sp. z o.o. z siedzibą w [...] (dalej powoływana jako Spółka) pismem z dnia 8 grudnia 2016 r. wniosła do Starosty [...] o udzielenie pozwolenia wodnoprawnego na odprowadzanie wód opadowych z terenu jej zakładu, tj. działek o numerach ewidencyjnych: [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], położonych w obrębie [...] w [...] do rowu melioracyjnego zlokalizowanego na działce o numerze ewidencyjnym [...], znajdującej się w [...], w gminie [...] w powiecie [...].
Starosta [...] decyzją z dnia [...] marca 2017 r., nr [...] umorzył jednak postępowanie w sprawie tego wniosku jako bezprzedmiotowe. W uzasadnieniu powołał się na ustalenia poczynione w trakcie oględzin w dniu 2 marca 2017 r. i stwierdził, że na terenie Spółki nie są zlokalizowane urządzenia wodne w rozumieniu art. 9 ust. 1 pkt 19 nieobowiązującej już ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. - Prawo wodne (Dz.U z 2015 r. poz. 469, ze zm., ostatni tekst jednolity opublikowano w Dz.U z 2017 r. poz. 1121, ze zm.; dalej określanej jako ustawa), a jedynie sieć kanalizacyjna w postaci trzech kolektorów: A, B, C oraz otwarte, szczelne koryto betonowe o długości około 1,5 m., licząc od studni rewizyjnej A1 do wlotu przepustu w ulicy [...] w [...]. Rurociąg jest szczelny, ma wybetonowane dno i skarpy oraz uchodzi bezpośrednio do wspomnianego przepustu w ulicy [...], dopiero na działce o nr [...] przechodząc w rów otwarty, nieuszczelniony. Posiada on obecnie strukturę typową dla sieci kanalizacji deszczowej, dodatkowo nie biegnie po tej samej trasie co istniejący wcześniej rów otwarty. Tym samym, w ocenie organu, nie ma on żadnego wpływu na kształtowanie zasobów wodnych na terenie, przez jaki przechodzi, ponieważ stanowi szczelny odcinek kanalizacji deszczowej, do której wchodzą wpusty deszczowe. Na omawianym odcinku rurociąg stanowi więc urządzenie kanalizacyjne, a nie urządzenie wodne, natomiast ścieki wprowadzane do jego szczelnego kolektora nie mają wpływu na środowisko, aż do miejsca ich zrzutu.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
