Wyrok NSA z dnia 17 maja 2019 r., sygn. I GSK 137/17
Podatek akcyzowy
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Lidia Ciechomska-Florek (spr.) Sędzia NSA Hanna Kamińska Sędzia del. WSA Artur Adamiec Protokolant Patrycja Czubała po rozpoznaniu w dniu 17 maja 2019 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej [A.] Sp. z o.o. Sp. komandytowej z siedzibą w P. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 listopada 2016 r. sygn. akt VIII SA/Wa 286/16 w sprawie ze skargi [A.] Sp. z o.o. Sp. komandytowej z siedzibą w P.K. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Warszawie z dnia [...] lutego 2016 r. nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od [A.] Sp. z o.o. Sp. komandytowej z siedzibą w P. K. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie 360 (trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem w dnia 4 listopada 2016 r. sygn. akt VIII SA/Wa 286/16 oddalił skargę [A.] spółki z o.o. spółki komandytowa z siedzibą w P. K. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Warszawie z dnia [...] lutego 2016 r. nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego.
Wyrok zapadł na tle następujących okoliczności sprawy:
Naczelnik Urzędu Celnego w R. decyzją z [...] czerwca 2015 r. określił [A.] spółce z o.o. spółka komandytowa z siedzibą w P. K. - dalej: skarżąca lub spółka - zobowiązanie w podatku akcyzowym za marzec 2012 r. w wysokości 1.194,342 zł.
W uzasadnieniu organ I instancji przyjął, że spółka nie dopełniła warunków zastosowania procedury zawieszenia poboru akcyzy w dostawie wewnątrzwspólnotowej, o których mowa w art. 41 ust. 1 ustawy z 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2014 r., poz. 752 ze zm.; dalej: upa).
Organ przedstawił zakres działalności Spółki oraz powołał się na czynności, które podjęli kontrolujący celem weryfikacji prawidłowości formalnie poprawnej dokumentacji dotyczącej rzekomych dostaw wewnątrzwspólnotowych produkowanych przez skarżacą olejów smarowych. Wyjaśnił, że nie można zidentyfikować odbiorcy oleju smarowego (A. R. [...], B. [...], ROMANIA), gdyż pod wskazanym adresem wymieniony podmiot nie prowadzi działalności gospodarczej. W rzeczywistości pod tym adresem znajduje się nadbrzeżny parking najemców bloku mieszkalnego. Jeden z przewoźników świadczących dla skarżącej usługi transportowe (A. O. prowadzący działalność pod nazwą "A.") przesłuchiwany w charakterze świadka w toku kontroli prowadzonej przez Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego w K., że w 2012 r. (od stycznia do lipca) zeznał, że cysterną przewoził olej smarowy ze składu celnego na trasie z miejscowości P. do różnych stacji paliw na terenie kraju, działając na zlecenie podmiotu słowackiego. Organ uznał, że dostawy wewnątrzwspólnotowe olejów smarowych były fikcyjne.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
