Wyrok NSA z dnia 11 grudnia 2019 r., sygn. II FSK 418/18
Odpowiedzialność członka zarządu stowarzyszenia za jego zaległości podatkowe nie jest uzależniona od zaistnienia sytuacji uzasadniającej zgłoszenie wniosku o ogłoszenie upadłości tego stowarzyszenia, ale od nieuregulowania jego zaległości podatkowych oraz nieposiadania majątku, z którego egzekucja tych zaległości byłaby możliwa. O braku jego winy w niezgłoszeniu wniosku o ogłoszenie upadłości stowarzyszenia nie świadczy, a nawet nie może świadczyć, okoliczność, że był wprowadzany w błąd co do stanu finansowego i wypłacalności stowarzyszenia, gdyż podstawowym obowiązkiem osoby współzarządzającej osobą prawną, w tym stowarzyszeniem, jest posiadanie orientacji w sytuacji finansowej zarządzanego podmiotu, a zwłaszcza wiedzy o zaspokajaniu przez ten podmiot wymagalnych zobowiązań.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Tomasz Zborzyński (sprawozdawca), Sędzia NSA Małgorzata Wolf - Kalamala, Sędzia WSA (del.) Artur Kot, Protokolant Piotr Stępień, po rozpoznaniu w dniu 11 grudnia 2019 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej H. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 13 lipca 2017 r. sygn. akt I SA/Ol 277/17 w sprawie ze skargi H. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Olsztynie z dnia 6 lutego 2017 r. nr [...] w przedmiocie odpowiedzialności osób trzecich za zaległości podatkowe stowarzyszenia 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od H. K. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Olsztynie kwotę 360 (słownie: trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Zaskarżonym wyrokiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie oddalił skargę H. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Olsztynie w przedmiocie odpowiedzialności za powstałe w 2011 r. zaległości w podatku dochodowym od osób fizycznych Stowarzyszenia A. z siedzibą w I.
Sąd uznał za prawnie nieskuteczne powołanie się przez skarżącego na brak możliwości faktycznego pełnienia funkcji członka zarządu Stowarzyszenia, wynikający z oszukańczych działań prezesa jego zarządu, gdyż skarżący podpisywał dokumenty finansowe Stowarzyszenia, w tym bilans oraz rachunek zysków i strat, a zgodnie ze statutem Stowarzyszenia każdy członek zarządu był uprawniony do reprezentowania Stowarzyszenia, mógł więc samodzielnie zgłosić wniosek o ogłoszenie jego upadłości. Skarżący nie wskazał również mienia Stowarzyszenia, z którego możliwa byłaby egzekucja, ponieważ wskazany przez skarżącego sprzęt sportowy stanowiły używane piłki i stroje sportowe nabywane i przekazywane klubowi piłkarskiemu przez rodziców występujących w nim zawodników, toteż niezależnie od wątpliwości co do prawa własności tych rzeczy, nie mają one wartości ekonomicznej; z kolei karty zawodnicze nie były w posiadaniu Stowarzyszenia, co wynika z protokołu o jego stanie majątkowym. Wobec powyższego niecelowe było prowadzenie postępowania dowodowego z zeznań świadków, co postulował skarżący, jako że wnioski dowodowe ukierunkowane były na wykazanie, że był on zapewniany o stabilnej sytuacji finansowej Stowarzyszenia, istnienia wierzytelności wobec innych klubów piłkarskich z tytułu transferów zawodników oraz sposobu rozdysponowania pożyczki udzielonej Stowarzyszeniu przez Gminę I. w w 2011 r. Ponadto stroną przeprowadzonego postępowania nie mogło być Stowarzyszenie, ponieważ rozstrzygnięcie o odpowiedzialności osoby trzeciej nie ma wpływu na sytuację prawną podatnika, a jedynie poszerza krąg podmiotów odpowiedzialnych podatkowo.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
