Wyrok NSA z dnia 27 czerwca 2019 r., sygn. II FSK 2176/17
Użyte w art. 14b § 3 O.p. ustawowe określenie "wyczerpująco" należy rozumieć jako przedstawienie danego zagadnienia na tyle wszechstronnie, dogłębnie, szczegółowo, gruntownie i dokładnie, aby wnioskodawca mógł zająć stanowisko w stosunku do prezentowanego stanu rzeczy, zaś organ podatkowy - na tej podstawie - udzielić jednoznacznej odpowiedzi co do konkretnego zdarzenia przyszłego lub obecnego. Opis ten powinien zawierać wszystkie istotne elementy stanu faktycznego, niezbędne z punktu widzenia możliwości dokonania w sposób jednoznaczny jego prawnopodatkowej kwalifikacji.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jacek Brolik, Sędzia NSA Bogdan Lubiński, Sędzia WSA (del.) Alicja Polańska (sprawozdawca), Protokolant Piotr Stępień, po rozpoznaniu w dniu 27 czerwca 2019 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Z. sp. z o.o. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 marca 2017 r. sygn. akt III SA/Wa 840/16 w sprawie ze skargi Z. sp. z o.o. z siedzibą w W. na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie działającego z upoważnienia Ministra Finansów z dnia 6 listopada 2015 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Z. sp. z o.o. z siedzibą w W. na rzecz Szefa Krajowej Administracji Skarbowej kwotę 360 (słownie: trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 15 marca 2017 r. sygn. akt III SA/Wa 840/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę Z. T. sp. z o.o. z siedzibą w W. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 6 listopada 2015 r. nr IPPB4/4511-895/15-4/JK3 w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych.
Uzasadniając wyrok sąd wskazał, że skarżąca we wniosku o interpretację opisała, iż zatrudnia pracowników na podstawie umów o pracę. Wielu jej pracowników podróżuje w celach służbowych w Polsce i za granicę. W przypadku odbywania podróży służbowych na terenie kraju, pracownicy otrzymują od spółki diety na pokrycie zwiększonych kosztów wyżywienia. Mając na uwadze wysokość tych kosztów, spółka podjęła decyzję o wypłacaniu diet w kwocie wyższej niż kwota wynikająca z rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 1 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r. poz. 167); dalej: "rozporządzenie". Z tytułu diet należnych pracownikom z tytułu podróży służbowych na terytorium kraju spółka wypłaca aktualnie kwotę 150 zł diety za dzień. Ryczałt na nocleg wypłacany jest w wysokości określonej w rozporządzeniu. Wypłacając diety i ryczałty na noclegi z tytułu podróży służbowej, spółka stosuje zwolnienia z opodatkowania w podatku dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.); dalej: "u.p.d.o.f.", do wysokości limitów wynikających z rozporządzenia, natomiast od pozostałej części kwoty diety (przekraczającej limity z rozporządzenia) spółka pobiera i odprowadza zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz składki na ubezpieczenia społeczne. Ustalana jest kwota brutto, która po opodatkowaniu i oskładkowaniu ZUS daje kwotę wypłaconej nadwyżki 120 zł. W umowie o pracę z jednym z pracowników określono, że miejscem pracy pracownika jest obszar województwa śląskiego. Pracownik ten ma stałe miejsce zamieszkania również na terenie województwa śląskiego. Od czasu do czasu (średnio dwa razy w miesiącu) pracownik ten na polecenie pracodawcy podróżuje do W. Polecenie wyjazdu przekazywane jest w formie ustnej lub mailowej. Celem podróży są spotkania z kontrahentami na terenie W. lub okolic albo też załatwianie spraw służbowych na terenie biura spółki. Podróże te nie mają charakteru regularnego. Pobyt w W. trwa zwykle kilka dni. Pracownik ma do dyspozycji służbową kartę kredytową, którą opłaca wydatki na przejazd z województwa śląskiego do W. i z powrotem. Alternatywnie na polecenie pracodawcy pracownik odbywa podróż samochodem prywatnym. W takiej sytuacji zwrot kosztów przejazdu odbywa się na podstawie rozliczenia podróży służbowej, do której pracownik dołącza ewidencję przebiegu samochodu prywatnego, zaakceptowaną przez pracodawcę, prowadzoną zgodnie z dyspozycją art. 23 ust. 7 u.p.d.o.f. Pracownik traktuje każdy z tych wyjazdów jako podróż służbową. Po powrocie do miejsca pracy pracownik przedkłada w formie papierowej rozliczenie podróży służbowej zawierające opis zadania które wykonywał, szczegółowy termin wyjazdu i powrotu z podróży, środek transportu, wyliczenie należnych diet i ryczałtów za nocleg. Rozliczenie podróży służbowej, które zawiera dane pracownika, czas wyjazdu i powrotu, środek transportu oraz opis zadania które miało być wykonane przez pracownika, jest akceptowane przez pracodawcę i, na tej podstawie, pracownik otrzymuje zwrot należności (diet, ryczałtów, wydatków na używanie samochodu prywatnego na podstawie ewidencji) jak za podróż służbową.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
