Wyrok NSA z dnia 16 lipca 2019 r., sygn. II FSK 2892/17
W kwestii przesłanki braku winy z art. 116 § 1 pkt 1 lit. b) Ordynacji podatkowej powinno się przyjąć obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony należycie dbającej o swoje interesy. Osoba zainteresowana (w tym członek zarządu) winna wykazać brak winy, czyli udowodnić stosowną argumentacją swoją staranność oraz fakt, że uchybienie określonemu obowiązkowi było od niej niezależne.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Stanisław Bogucki, Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Marek Kraus, Protokolant Anna Dziewiż-Przychodzeń, po rozpoznaniu w dniu 16 lipca 2019 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej I. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 marca 2017 r., sygn. akt III SA/Wa 527/16 w sprawie ze skargi I. W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 22 grudnia 2015 r., nr [...] w przedmiocie odpowiedzialności osób trzecich za zaległości podatkowe spółki oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
1.1. Wyrokiem z dnia 27 marca 2017 r., sygn. akt III SA/Wa 527/16, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w sprawie ze skargi I. W. uchylił decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 22 grudnia 2015 r. w przedmiocie odpowiedzialność osób trzecich za zaległości podatkowe spółki.
1.2. Ze stanu faktycznego sprawy przedstawionego przez Sąd I instytucji wynika, że decyzją z dnia 25 sierpnia 2015 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego W. orzekł o odpowiedzialności podatkowej skarżącego za zaległości G. S.A. z tytułu podatku od towarów i usług za miesiąc styczeń, marzec i kwiecień 2010 r. i odsetki za zwłokę od powyższych należności, solidarnie ze Spółką i prezesem zarządu J. K. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie decyzją z dnia 22 grudnia 2015 r. utrzymał w mocy decyzję organu I instancji. Organ wskazał, że z akt sprawy wynika, iż skarżący pełnił funkcję członka zarządu Spółki od dnia 6 stycznia 2009 r. do 21 czerwca 2010 r., czyli w okresie, kiedy upływał termin płatności zobowiązania w podatku od towarów i usług za styczeń, marzec i kwiecień 2010 r. Spełniona została przesłanka odpowiedzialności, o której mowa w art. 116 § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.; dalej zwana: "Ordynacja podatkowa"). Wskazano także, że postępowanie egzekucyjne do majątku Spółki, obejmujące zaległości w podatku od towarów i usług za styczeń, marzec i kwiecień 2010r., nie zostało wszczęte z uwagi na fakt, iż postanowieniem Sądu z dnia 31 sierpnia 2010 r., sygn. akt [...], G. S.A. została postawiona w stan upadłości. Wniosek o upadłość Spółki został złożony przez nią w dniu 30 lipca 2010 r., a z dniem 31 sierpnia 2010r. ogłoszona została upadłość G. S.A. Zgłoszone wierzytelności Skarbu Państwa z tytułu zaległości w podatku dochodowym od osób fizycznych nie zostały zaspokojone, w związku z powyższym w ocenie organu odwoławczego nie sposób uznać wniosku o ogłoszenie upadłości za złożony we właściwym czasie z punktu widzenia ochrony wierzycieli. W aktach sprawy znajdowały się dowody świadczące o wystąpieniu w Spółce, w czasie pełnienia przez skarżącego obowiązków w jej zarządzie, przesłanki upadłości wskazanej w art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz. U. z 2015 r., poz. 233 ze zm., dalej zwana: "p.u.n."), tj. zaprzestania regulowania wymagalnych zobowiązań. Analiza wniosku Spółki o ogłoszenie upadłości wraz z załącznikami w postaci spisu wierzycieli, przesądziła w ocenie organu o tym, że w rozumieniu art. 11 ust. 1 p.u.n., Spółka nie wykonując swoich wymagalnych zobowiązań była niewypłacalna już w 2008 r. Organ podatkowy zaznaczył, że okolicznością przemawiającą za stanem niewypłacalności był nie tylko fakt posiadania przez Spółkę zaległości, ale również okoliczność, iż nie regulowała ona ich w dłuższym okresie, co wynikało z załączników do wniosku o ogłoszenie upadłości. Wniosek o upadłość Spółki powinien zostać złożony co najmniej już w 2008r. Tym samym wniosek złożony w dniu 30 lipca 2010 r. został złożony za późno, ponieważ nastąpiło to w momencie, gdy wiadomo było, że Spółka nie jest w stanie realizować nawet podstawowych płatności, np. zobowiązań podatkowych w podatku od towarów i usług za miesiące styczeń-maj 2010 r., czy wynagrodzenia pracowników za miesiące luty-maj 2010 r. W konsekwencji podstawy do ogłoszenia upadłości spółki istniały w trakcie pełnienia funkcji w zarządzie Spółki przez skarżącego. Brak zgłoszenia wniosku we właściwym czasie do Sądu nie mógł być uznany za niezawiniony przez członka zarządu w rozumieniu art. 116 § 1 pkt 1 lit. b) Ordynacji podatkowej. Skarżący nie wskazał mienia Spółki, z którego egzekucja byłaby faktycznie możliwa i w konsekwencji zaspokoiłaby zaległości podatkowe Spółki w znacznej części. Odnosząc się do zarzutu obciążenie skarżącego odpowiedzialnością za odsetki za zwłokę liczone po dniu ogłoszenia upadłości Spółki organ wskazał, że zgodnie z art. 92 ust. 1 p.u.n. z masy upadłości mogą być zaspokojone odsetki od wierzytelności, należne od upadłego, za okres do dnia ogłoszenia upadłości. Nie oznacza to jednak, że odsetki za zwłokę przestają biec w okresie prowadzenia postępowania upadłościowego.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
