Wyrok NSA z dnia 13 września 2018 r., sygn. II OSK 2108/18
Cudzoziemcy
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Roman Ciąglewicz Sędziowie sędzia NSA Grzegorz Czerwiński sędzia del. WSA Piotr Korzeniowski (spr.) po rozpoznaniu w dniu 13 września 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej D. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 stycznia 2018 r., sygn. akt IV SA/Wa 1051/17 w sprawie ze skargi D. S. na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia [...] lutego 2017 r., nr [...] w przedmiocie zobowiązania do powrotu oraz zakazu ponownego wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i innych państw obszaru Schengen oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wyrokiem z 16 stycznia 2018 r., sygn. IV SA/Wa 1051/17 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (dalej: Sąd I instancji) po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 stycznia 2018 r. sprawy ze skargi D. S. na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z [...] lutego 2017 r., nr [...], w przedmiocie zobowiązania do powrotu oraz zakazu ponownego wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i innych państw obszaru Schengen oddalił skargę.
W skardze kasacyjnej D. S. (dalej: skarżący kasacyjnie) reprezentowany przez adw. P. A. zaskarżył w całości wyrok Sądu I instancji i wniósł o:
1) uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie,
2) zasądzenie na rzecz skarżącego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.
Zaskarżonej "decyzji" zarzucono:
1. naruszenie przepisu prawa materialnego tj. art. 87 ust. 2 ustawy z 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy w zw. z § 1 pkt 20 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 21 kwietnia 2015 r. w sprawie przypadków, w których powierzenie wykonywania pracy cudzoziemcowi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest dopuszczalne bez konieczności uzyskania zezwolenia na pracę (Dz. U. z 2015 poz. 588) poprzez ich niewłaściwą, zawężającą wykładnię, niewłaściwe zastosowanie do ustalonego stanu faktycznego i błędne uznanie, iż zasadnym było wydanie decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu w terminie 30 dni od dnia doręczenia decyzji i o zakazie jego ponownego wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez okres 1 roku od dnia wykonania decyzji lub - w przypadku braku informacji o jej wykonaniu - od dnia upływu terminu dobrowolnego powrotu w niej określonego oraz o zakazie ponownego wjazdu cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i innych państw obszaru Schengen przez okres 2 lat od dnia wykonania decyzji na wypadek, jeżeli cudzoziemiec nie opuści terytorium Polski w terminie dobrowolnego powrotu określonego w tej decyzji albo przekroczy granicę lub będzie usiłował przekroczyć granicę w tym terminie wbrew przepisom - uzasadniając ją wykonywaniem pracy przez skarżącego bez wymaganego zezwolenia tudzież oświadczenia pracodawcy o zamiarze powierzenia mu pracy - w sytuacji gdy Wojewoda [...] w dniu [...] stycznia 2017 r. udzielił skarżącemu zezwolenia na pobyt czasowy i pracę z terminem ważności do dnia 27 lipca 2019 r., skarżący zaś wykonując pracę dla firmy Bar "[...]" [...] kierował się w pełni usprawiedliwionym przekonaniem, że pracodawca E. W. z uwagi na zawarcie ze skarżącym nowej umowy zlecenia, złożyła do właściwego organu w/w oświadczenie na dalszy okres (co też uczyniła).
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
