Wyrok NSA z dnia 14 czerwca 2018 r., sygn. I OSK 1743/16
Administracyjne postępowanie; Policja
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jan Paweł Tarno Sędziowie NSA Wiesław Morys (spr.) del. WSA Mirosław Wincenciak Protokolant asystent sędziego Katarzyna Kudrzycka po rozpoznaniu w dniu 14 czerwca 2018 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej I. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 marca 2016 r. sygn. akt II SA/Wa 1397/15 w sprawie ze skargi I. S. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] czerwca 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności rozkazu personalnego 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od I. S. na rzecz Komendanta Głównego Policji kwotę 360 (trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 16 marca 2016 r., sygn. akt II SA/Wa 1397/15, oddalił skargę I. S. (dalej skarżąca) na sprecyzowaną w sentencji decyzję Komendanta Głównego Policji.
Jak wynika z jego uzasadnienia wyrok ten został wydany w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy: w dniu [...] października 2012 r. skarżąca zwróciła się do Komendanta [...] Policji z prośbą o zaliczenie do procentowego wzrostu uposażenia zasadniczego z tytułu wysługi lat okresu pracy w indywidualnym gospodarstwie rolnym od dnia [...] lutego 1998 r. do dnia [...] marca 2012 r. Komendant [...] Policji rozkazem personalnym nr [...], z dnia [...] października 2012 r., określił skarżącej na [...] października 2012 r. prawo do wzrostu uposażenia zasadniczego z tytułu wysługi lat w wysokości 0%. Jednocześnie w decyzji tej wskazał, iż do procentowego wzrostu uposażenia zasadniczego z tytułu wysługi lat wliczeniu podlega okres pracy skarżącej w indywidualnym gospodarstwie rolnym w charakterze rolnika od dnia [...] lutego 2000 r. do dnia [...] stycznia 2001 r. Rozkaz ten stał się ostateczny bez zaskarżenia. Natomiast rozkazem personalnym nr [...], z dnia [...] października 2012 r., odmówił przyznania skarżącej prawa do wzrostu uposażenia zasadniczego z tytułu wysługi lat za okres pracy w gospodarstwie rolnym od [...] lutego 1998 r. do [...] lutego 2000 r. oraz od [...] stycznia 2001 r. do [...] marca 2012 r. Ten rozkaz Komendant Główny Policji rozkazem personalnym nr [...] z dnia [...] grudnia 2012 r., wydanym na skutek odwołania strony, uchylił w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji. Rozkazem personalnym Komendanta [...] Policji nr [...], z dnia [...] października 2012 r., skarżąca z dniem [...] listopada 2012 r. została zwolniona z zajmowanego stanowiska i przeniesiona z dniem następnym do dalszego pełnienia służby w Komendzie Rejonowej Policji [...]. Z tego też względu Komendant [...] Policji rozkazem personalnym nr [...] z dnia [...] lutego 2013 r. umorzył postępowanie administracyjne w przedmiocie ustalenia wzrostu uposażenia zasadniczego z tytułu wysługi lat za okres pracy skarżącej w gospodarstwie rolnym od dnia [...] lutego 1998 r. do dnia [...] lutego 2000 r. oraz od dnia [...] stycznia 2001 r. do dnia [...] marca 2012 r. Raportem z dnia [...] marca 2013 r. skarżąca zwróciła się do Komendanta Rejonowego Policji [...] z prośbą o ustalenie procentowego wzrostu uposażenia zasadniczego z tytułu wysługi lat za okres pracy w gospodarstwie rolnym za powyższy okres (od dnia [...] lutego 1998 r. do dnia [...] lutego 2000 r. oraz od dnia [...] stycznia 2001 r. do dnia [...] marca 2012 r.), a raportem z dnia [...] czerwca 2013 r., stanowiącym uzupełnienie powyższego raportu, rozszerzyła żądanie o okres pracy w gospodarstwie rolnym rodziców w charakterze domownika od dnia [...] maja 1994 r. do dnia [...] lutego 1998 r. Komendant Rejonowy Policji [...] rozkazem personalnym nr [...], z dnia [...] sierpnia 2013 r., odmówił skarżącej ustalenia procentowego wzrostu uposażenia zasadniczego z tytułu wysługi za cały ten okres. Komendant [...] Policji rozkazem personalnym nr [...], z dnia [...] września 2013 r., po rozpatrzeniu odwołania złożonego od powyższej decyzji przez skarżącą, utrzymał w mocy zaskarżone rozstrzygnięcie Komendanta Rejonowego Policji [...]. Skarżąca nie wniosła od niego środka. Postępowanie, w jakim zapadła zaskarżona w tej sprawie decyzja zostało wszczęte w dniu [...] marca 2015 r. wnioskiem skarżącej o stwierdzenie nieważności rozkazu personalnego Komendanta [...] Policji nr [...], z dnia [...] września 2013 r. Powołując się na art. 156 § 1 pkt 2 K.p.a. w związku z art. 157 § 1 i § 2 K.p.a., art. 158 § 1 K.p.a. i art. 154 § 1 i § 2 K.p.a., skarżąca dowodziła, że Komendant [...] Policji wydając kwestionowaną decyzję rażąco naruszył art. 8 K.p.a., a tym samym art. 2 i art. 32 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz wydał z rażącym naruszeniem prawa decyzję negatywną, podczas gdy istniały wszystkie przesłanki do wydania decyzji pozytywnej. Skarżąca zwróciła uwagę, iż Komendant [...] Policji rozkazem personalnym nr [...], z dnia [...] października 2012 r., uwzględnił do procentowego wzrostu uposażenia z tytułu wysługi lat okres pracy w gospodarstwie rolnym od dnia [...] lutego 2000 r. do dnia [...] stycznia 2001 r. Następnie ten sam organ, zakwestionowanym rozkazem personalnym, odmówił uwzględnienia okresu pracy skarżącej w gospodarstwie rolnym od dnia [...] lutego 1998 r. do dnia [...] lutego 2000r. i od dnia [...] stycznia 2001 r. do dnia [...] marca 2012 r. W ocenie skarżącej zmienność poglądów prawnych wyrażonych w decyzjach w odniesieniu do tego samego adresata decyzji, wydanych na tle takich samych stanów faktycznych, ze wskazaniem tej samej podstawy prawnej decyzji, bez bliższego uzasadnienia takiej zmiany stanowi niewątpliwie naruszenie art. 8 K.p.a. Jako kolejne rażące naruszenie prawa skarżąca zakwalifikowała wydanie decyzji odmownej, w sytuacji gdy istniały wszystkie przesłanki do wydania decyzji pozytywnej, które szczegółowo przedstawiła, a Sąd meriti je powtórzył w motywach zaskarżonego wyroku. Komendant Główny Policji decyzją nr [...], z dnia [...] kwietnia 2015 r., odmówił stwierdzenia nieważności rozkazu personalnego Komendanta [...] Policji nr [...] z dnia [...] września 2013 r. utrzymującego w mocy rozkaz personalny Komendanta Rejonowego Policji [...] nr [...] z dnia [...] sierpnia 2013 r., a zaskarżoną w tej sprawie decyzją - wydaną w wyniku wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy - utrzymał w mocy to rozstrzygniecie. W jej uzasadnieniu m.in. omówił, nawiązując do orzecznictwa sądowoadministracyjnego, przesłanki stwierdzenia nieważności wskazane w art. 156 § 1 pkt 2 K.p.a., jak też istotne regulacje prawa materialnego. Dalej wskazał, iż stany faktyczne stanowiące podstawę do wydania przez Komendanta [...] Policji rozkazów personalnych nr [...] z dnia [...] października 2012 r. i nr [...] z dnia [...] września 2013 r. były różne. Pierwszy uwzględniał do procentowego wzrostu uposażenia zasadniczego z tytułu wysługi lat okres pracy skarżącej w indywidualnym gospodarstwie rolnym w charakterze rolnika od dnia [...] lutego 2000 r. do dnia [...] stycznia 2001 r., natomiast drugi dotyczył odmowy ustalenia procentowego wzrostu uposażenia zasadniczego z tytułu wysługi za okres pracy skarżącej w gospodarstwie rolnym rodziców w charakterze domownika od dnia [...] maja 1994 r. do dnia [...] lutego 1998 r. oraz pracy w indywidualnym gospodarstwie rolnym w charakterze rolnika od dnia [...] lutego 1998r. do dnia [...] lutego 2000 r. i od dnia [...] stycznia 2001 r. do dnia [...] marca 2012 r. Nadto organ zważył, że materiał dowodowy, który stanowił podstawę do wydania wskazanych decyzji nie jest tożsamy. Także okoliczności związane z obowiązkami strony w danym okresie i możliwościami faktycznymi wykonywania przez nią stałej pracy w gospodarstwie rolnym rodziców w charakterze domownika, a później w indywidualnym gospodarstwie rolnym w charakterze rolnika, na przestrzeni danych okresów są odmienne. Organ uzasadnił zajęte stanowiska w obu przypadkach, prezentując powody i kierunki dokonanej oceny wiarygodności dowodów, a ocena ta nie narusza właściwych reguł. Dlatego Komendant Główny nie podzielił zarzutów rażącego naruszenia prawa decyzją dotychczasową, tym bardziej, że stosowane w sprawie pojęcia w judykaturze nie są interpretowane jednolicie, co wyklucza wypełnienie przesłanki z art. 156 § 1 pkt 2 K.p.a.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
