Postanowienie NSA z dnia 25 maja 2018 r., sygn. I GZ 140/18
Odrzucenie skargi
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Lidia Ciechomska-Florek po rozpoznaniu w dniu 25 maja 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia Prokuratora Rejonowego w Sandomierzu na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 22 marca 2018 r. sygn. akt I SA/Ke 39/18 w zakresie odrzucenia skargi w sprawie ze skargi Prokuratora Rejonowego w Sandomierzu na uchwałę Rady Miasta Sandomierza z dnia 2 marca 2016 r. nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia taryf dla zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków postanawia: oddalić zażalenie
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 22 marca 2018 r., sygn. akt I SA/Ke 39/18 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach odrzucił skargę Prokuratora Rejonowego w Sandomierzu (skarżący) na uchwałę Rady Miasta Sandomierza z dnia 2 marca 2016 r., nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia taryfy za zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzenie ścieków. W uzasadnieniu postanowienia Sąd pierwszej instancji wyjaśnił, że ww. uchwałą z dnia 2 marca 2016 r. Rada Miasta Sandomierz zatwierdziła taryfy dla zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków na terenie miasta Sandomierz, którą Prokurator Okręgowy w Sandomierzu zaskarżył. Odrzucając skargę jako niedopuszczalną Sąd pierwszej instancji powołał postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 maja 2016 r. ,o sygn. II GSK 1150/16, w którym stwierdza się, że zatwierdzenie taryfy przez radę gminy, na podstawie art. 24 ust.5 i ust.1 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków nie spełnia warunków aktu prawa miejscowego, ponieważ organ ten nie ustanawia żadnych mających obowiązywać na właściwym dla działania obszarze norm zakazujących, nakazujących czy zezwalających. Sąd pierwszej instancji wyjaśnił w konsekwencji powyższego, że prokurator przy wniesieniu przedmiotowej skargi zobowiązany był do dochowania sześciomiesięcznego terminu określonego przez art. 53 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm.: dalej: p.p.s.a.), liczonego od dnia wejścia w życie zaskarżonej uchwały. W sprawie będącej przedmiotem rozpoznania uchwała weszła w życie z dniem jej uchwalenia (§ 4 uchwały), tj. 2 marca 2016 r. W tej sytuacji sześciomiesięczny termin do wniesienia skargi, która wpłynęła do organu 29 grudnia 2016 r., upłynął 2 września 2016 r., w związku z czym Sąd pierwszej instancji działając na podstawie art. 53 § 3 p.p.s.a. odrzucił wniesiony środek zaskarżenia. Skarżący wniósł zażalenie na powyższe rozstrzygniecie, wnosząc o jego uchylenie. Zaskarżonemu postanowieniu zarzucono naruszenie przepisów postępowania mających istotny wpływ na wynik sprawy, tj. art. 24 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzeniu ścieków w zw. z art. 87 Konstytucji RP, poprzez błędną wykładnię i przyjęcie, że uchwała Rady Miejskiej w Koprzywnicy z 28 lutego 2017 r. nie jest aktem prawa miejscowego. W zażaleniu podniesiono również zarzut naruszenia art. 53 § 3 p.p.s.a., w stopniu mającym istotny wpływ na wynik sprawy, poprzez błędne uznanie, że upłynął termin do wniesienia skargi na skutek mylnego przyjęcia, że zaskarżona uchwała nie jest aktem prawa miejscowego. W uzasadnieniu wniesionego zażalenia skarżący przytoczył argumenty na jej poparcie.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
