Wyrok NSA z dnia 7 marca 2018 r., sygn. I GSK 938/16
Celne prawo
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Zajda Sędzia NSA Dariusz Dudra Sędzia del. WSA Ewa Cisowska-Sakrajda (spr.) Protokolant Nina Pruk po rozpoznaniu w dniu 7 marca 2018 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej J. S.A. w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 2 marca 2016 r. sygn. akt III SA/Kr 1162/15 w sprawie ze skargi J. S.A. w K. z udziałem P. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Krakowie z dnia [...] czerwca 2015 r. nr [...] w przedmiocie określenia kwoty długu celnego 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od J. S.A. w K. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Krakowie 3.600 (trzy tysiące sześćset) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 2 marca 2016r., sygn. akt III SA/Kr 1162/15, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił skargę J. S.A. w K. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Krakowie z dnia [...] czerwca 2015r. w przedmiocie określenia kwoty należności wynikającej z długu celnego.
Przedstawiając przyjęty za podstawę wyroku stan sprawy - Sąd I instancji wskazał, że Naczelnik Urzędu Celnego w Nowym Targu decyzją z dnia [...] lutego 2015r. określił kwotę długu celnego powstałego z powodu usunięcia towaru spod dozoru celnego w wysokości 17.228,00 zł. Jako dłużników solidarnych wskazał głównego zobowiązanego J. S.A. w Katowicach oraz kierowcę S. S. i przewoźnika P. L. Wobec nadawcy towaru - PPH G. sp. J. M. G., P. G. - umorzył postępowanie. Jako podstawę prawną tej decyzji wskazał art. 53 § 1, art. 207, art. 208, art. 210 § 2a i art. 222 o.p., art. 20 ust. 1, art. 29 ust. 1, art. 57, art. 89, art. 92, art. 96, art. 121, art. 122 b) tiret 1, art. 203 ust. 1, ust. 2, ust. 3 tiret 2 i 4, art. 213, art. 215 ust. 1 tir. 3, art. 217 ust. 1, art. 218 ust. 3, art. 221 ust. 1 i 4, art. 222 ust. 1, art. 243 rozporządzenia Rady EWG nr 2913/92 z dnia 12 października 1992r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. WE L 302 z 19.10.1992r. ze zm., Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, roz. 2, t. 4, str. 307), zwanego WKC, art. 450a, art. 866 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993r. ustanawiającego przepisy wykonawcze w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. WE L 253 z 11.10.1993, str. 1, ze zm., Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, roz. 2, t. 6, str. 3), zwanego RWKC, oraz art. 51 pkt 1, art. 56, art. 65 ust. 1, ust. 3, ust. 4, ust. 6, art. 73 ustawy z dnia 19 marca 2004r. Prawo celne (tekst jedn.: Dz. U. z 2013r. poz. 727 ze zm.), zwanej pr.c. Organ wskazał, że dług celny powstał w związku z usunięciem spod dozoru celnego towaru objętego procedurą zawieszającą tranzytu zewnętrznego w rozumieniu przepisu art. 91 WKC. Za zgłoszeniem celnym z dnia [...] lipca 2009r. towar w postaci: tkaniny wełnianej z domieszką włókien chemicznych, tkaniny syntetycznej mieszanej z wełną oraz tkaniny syntetycznej mieszanej z wełną został objęty procedurą gospodarczą uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń. Zgłaszającym była Spółka jawna PPH G. sp. J. M. G., P. G. z siedzibą w S. Z tkanin tych uszyto ubrania męskie, którym, jako produktom kompensacyjnym, w dniu [...] lutego 2010r. za dokumentem EAD [...] nadano przeznaczenie celne powrotnego wywozu i następnie objęto procedurą zawieszającą tranzytu zewnętrznego według zgłoszenia tranzytowego Tl [...]. Zgłaszającym w ramach powrotnego wywozu była PPH G. sp.j., reprezentowana przez Agencję Celną S. z N. P. G. wyjaśnił, że towary w postaci ubrań odbierane były przez klientów "zza wschodniej" granicy. Zapewniali oni swój własny transport, a płatność za towar dokonali w kasie w formie gotówkowej. Nie wystawiano ani nie potwierdzano żadnych dokumentów przewozowych. P. G. potwierdził też, że wszystkie dokumenty dotyczące spornego towaru przekazał Agencji Celnej S., która przygotowała odprawę w ramach powrotnego wywozu. Wspólnik Spółki G. nie wiedział, dlaczego Agencja Celna S. nie przygotowała odprawy tranzytu. Na nocie tranzytowej Tl z dnia [...] lutego 2010r., jako nadawcę towaru wpisano PPH G. sp. j., jako odbiorca różne podmioty. Głównym zobowiązanym była J. SA, a przedmiotem procedury tranzytu były ubrania męskie. W polu 18 zgłoszenia tranzytowego wpisano znaki i przynależność państwową środka transportu na wyjściu, podając numer rejestracyjny białoruski: [...]; w polu D nie odnotowano informacji o rodzaju i ilości nałożonych zamknięć. Jako urząd celny przeznaczenia wskazano Oddział Celny Drogowy w D., w którym do dnia 19 lutego 2010r. miała zostać zakończona procedura tranzytu zewnętrznego. Do tego dnia towar objęty przedmiotową procedurą wraz z odpowiednimi dokumentami, nie został jednakże przedstawiony w urzędzie celnym przeznaczenia ani w żadnym innym urzędzie celnym. Natomiast w dniu [...] lutego 2010r. w Oddziale Celnym Drogowym w D. przedstawiono w związku z odprawą celną zgłoszenie celne tranzytowe i ciągnik marki DAF o numerze rejestracyjnym [...]; naczepa marki P. - [...], którym kierował S. S.. Funkcjonariusz celny dokonujący odprawy wywozowej na zgłoszeniu tranzytowym, w polu 18 naniósł numer rejestracyjny pojazdu: [...]. W polu 1 noty tranzytowej (Kontrola wykonywana przez urząd przeznaczenia) przybita została okrągła pieczęć, złożono podpis, wpisano datę 18 lutego 2010r. oraz odnotowano: "uznano za zgodne". Nie przeprowadzono rewizji towaru. W oparciu o dokumentację otrzymaną od ukraińskiej administracji celnej, ustalono, że pojazd o numerze rejestracyjnym: [...] wjechał na Ukrainę w dniu 18 lutego 2010r. z ładunkiem bloczków z betonu komórkowego S. Przeprowadzona przez Urząd Celny w Lublinie w S. S.A. weryfikacja faktury przedstawionej na Ukrainie wskazała, że w dniu 17 lutego 2010r. odnotowano załadunek zestawu pojazdów o numerach [...] bloczkami S. Towar pobrał S. S.. W dniu 18 lutego 2010r. pojazd wjechał na teren przejścia granicznego w D. W dniu 19 lutego 2010r. po stronie ukraińskiej dokonano zgłoszenia i odprawy celnej materiałów budowlanych zakupionych i załadowanych na ten środek transportu w S., według zgłoszenia celnego z dnia 19 lutego 2010r. Towar objęty zgłoszeniem tranzytowym w dniu 18 lutego 2010r. w postaci ubrań męskich (garniturów) nie został przedstawiony w urzędzie celnym przeznaczenia, a operacja tranzytowa została zakończona w sposób niezgodny z prawem poprzez wprowadzenie w błąd organu celnego. W ocenie organu ubrania męskie (garnitury) objęte zgłoszeniem tranzytowym z dnia 11 lutego 2010r., załadowane do pojazdu o numerze rejestracyjnym [...], były towarami niewspólnotowymi, ponieważ stanowiły produkty kompensacyjne, które zostały wytworzone z towarów objętych uprzednio procedurą uszlachetnienia czynnego w systemie zawieszeń. Procedura ta stosownie do art. 89 WKC zostaje zaś zakończona, gdy towary objęte tą procedurą bądź produkty kompensacyjne uzyskane pod tą procedurą otrzymają nowe dopuszczalne przeznaczenie celne. Procedura gospodarcza uszlachetnienia czynnego w systemie zawieszeń rozpoczęta w dniu 14 lipca 2009r. została zakończona poprzez objęcie towaru procedurą tranzytu. Zatem gospodarcza procedura celna zakończona została w prawidłowy sposób, bowiem towar otrzymał inne przeznaczenie celne, objęty został kolejną procedurą celną - procedurą tranzytu i w jej ramach podlegał dozorowi celnemu. Organ podkreślił, że w sprawie nie miał miejsca przeładunek pod nadzorem celnym, gdyż brak jest adnotacji w polach do tego przeznaczonych na zgłoszeniu tranzytowym.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
