Wyrok NSA z dnia 19 grudnia 2018 r., sygn. II FSK 425/18
Przy wznowieniu postępowania sądowoadministracyjnego z powodu nieważności zawsze konieczne jest wykazanie, że zachodzi związek przyczynowy pomiędzy naruszeniem prawa procesowego a pozbawieniem strony możliwości działania. O pozbawieniu możności działania można mówić, gdy stronie nie dano w ogóle możliwości działania i z przyczyny leżącej poza nią nie mogła ona w ogóle wziąć udziału w sprawie. W innych przypadkach ewentualnie zachodzić może tylko utrudnienie działania, co nie będzie uzasadniało już wznowienia postępowania sądowego. Co do zasady, jeżeli w sprawie w ogóle nie doszło do uchybień procesowych, które pozbawiłyby stronę (uczestnika) możliwości podejmowania wszelkich dozwolonych w przepisach procedury sądowoadministracyjnej czynności procesowych, to nie może domagać się skutecznie wznowienia postępowania sądowego, gdyż w takiej sytuacji nie można uznać, że była ona, wskutek naruszenia przepisów pozbawiona możności działania.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Sławomir Presnarowicz, Sędzia NSA Andrzej Jagiełło (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Paweł Dąbek, Protokolant Anna Świech, po rozpoznaniu w dniu 6 grudnia 2018 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi M.I. o wznowienie postępowania sądowego zakończonego wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 września 2017 r. sygn. akt II FSK 1908/17 oddalającym skargę kasacyjną M.I. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 marca 2017 r. sygn. akt III SA/Wa 3413/16 w sprawie ze skargi M.I. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 2 września 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości podatkowych oddala skargę o wznowienie postępowania sądowego.
Uzasadnienie
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie decyzją z dnia 21 października 2014 r., utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia 17 kwietnia 2014 r. odmawiającą M.I. udzielenia wnioskowanej ulgi poprzez umorzenie zaległości podatkowej w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2002 r. w wysokości 1 159 905, 79 zł wraz z odsetkami za zwłokę w kwocie 1 378 346 zł. Wyrokiem z dnia 9 kwietnia 2015 r., sygn. akt III SA/Wa 3862/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę strony na tę decyzję. Od tego wyroku Skarżący wniósł skargę kasacyjną, po rozpoznaniu której Naczelny Sąd Administracyjny, wyrokiem z dnia 2 marca 2016 r., sygn. akt II FSK 2474/15, uchylił zaskarżony wyrok w całości oraz uchylił decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 21 października 2014 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, decyzją z dnia 2 września 2016 r., ponownie utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia 17 kwietnia 2014 r.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
