Wyrok NSA z dnia 14 czerwca 2017 r., sygn. I OSK 2753/16
Przyjmuje się, że szczególne miejsce w uzasadnieniu wyroku zajmuje wskazanie podstawy prawnej rozstrzygnięcia oraz jej wyjaśnienie. Powinno ono mieć charakter zwięzły, ale pozwalający na skontrolowanie przez strony postępowania i ewentualnie przez sąd wyższej instancji, czy sąd orzekający nie popełnił w swoim rozumowaniu błędów. W uzasadnieniu powinno się znaleźć ustalenie, jaka norma obowiązuje i jakie jest jej znaczenie, a uzasadnienie powinno zawierać interpretację przepisu w odniesieniu do określonej sprawy. W uzasadnieniu powinna zostać uwidoczniona operacja logiczna, którą przeprowadził sąd stosując określone normy prawne w rozstrzyganej sprawie.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Maria Wiśniewska Sędziowie: Sędzia NSA Iwona Bogucka Sędzia del. NSA Jerzy Krupiński (spr.) po rozpoznaniu w dniu 14 czerwca 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej G.G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 czerwca 2016 r. sygn. akt II SA/Wa 2109/15 w sprawie ze skargi G.G. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] lipca 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Przedmiotem skargi kasacyjnej, wniesionej do Naczelnego Sądu Administracyjnego przez G. G., jest wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 czerwca 2016 r., sygn. akt II SA/Wa 2109/15, którym oddalono jej skargę na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] lipca 2015 r., nr [...], wydaną w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji o opróżnieniu zajmowanego lokalu mieszkalnego.
Wyrok wydany został w następujących, ustalonych przez Sąd I instancji, okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy:
Komendant Główny Policji decyzją nr [...] z dnia [...] lipca 2015 r., wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 oraz art. 156 § 1 k.p.a., po rozpatrzeniu odwołania skarżącej, utrzymał w mocy decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji w P. z dnia [...] kwietnia 2015 r., nr [...], odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji Komendanta Miejskiego Policji w P. z dnia [...] sierpnia 2013r, nr [...], o opróżnieniu zajmowanego przez nią lokalu mieszkalnego w P. przy ul. Ł. [...]. W uzasadnieniu decyzji podano, iż zamieszkuje ona w spornym lokalu wraz z dwoma córkami. Lokal ten przyznano najpierw jej mężowi, a po jego śmierci zainteresowanej decyzją nr [...] z dnia [...] sierpnia 2000 r. Decyzją nr [...]Komendant Miejski Policji w P. orzekł o opróżnieniu tego lokalu. W uzasadnieniu swojego stanowiska organ wskazał, że zainteresowana, będąca emerytką po zmarłym funkcjonariuszu Policji, pomimo stosownego wezwania, nie uiściła ciążącego na niej tytułem opłat czynszowych za zajmowany lokal długu, wynoszącego na dzień 10 sierpnia 2013 r. kwotę [...] zł. Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia wskazał przepis art. 95 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (obecnie: Dz. U. z 2016 r., poz. 1782 ze zm.), w myśl którego decyzję o opróżnieniu lokalu mieszkalnego wydaje się w stosunku do policjanta oraz osób uprawnionych do policyjnych świadczeń emerytalno - rentowych w przypadku, gdy strona pozostaje w zwłoce z zapłatą czynszu lub opłat za świadczenia związane z eksploatacją lokalu przez okres co najmniej dwóch pełnych okresów płatności, pomimo uprzedzenia na piśmie o zamiarze wydania decyzji o opróżnieniu lokalu i wyznaczenia dodatkowego, miesięcznego terminu zapłaty zaległych i bieżących należności. Skarżąca od wskazanej wyżej decyzji nie złożyła odwołania, wobec czego orzeczenie stało się ostateczne.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
