Wyrok NSA z dnia 31 stycznia 2017 r., sygn. II GSK 631/15
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Cezary Pryca Sędzia NSA Małgorzata Rysz (spr.) Sędzia del. WSA Stefan Kowalczyk Protokolant Monika Majak po rozpoznaniu w dniu 31 stycznia 2017 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej H. F. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 listopada 2014 r. sygn. akt V SA/Wa 2146/14 w sprawie ze skargi H. F. na decyzję Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia [...] lipca 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia o pomocy de minimis 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od H. F. na rzecz Ministra Pracy i Polityki Społecznej kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 19 listopada 2014 r., sygn. akt. V SA/Wa 2146/14 oddalił skargę H. F. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą P. na postanowienie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia [...] lipca 2012 r. w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia o pomocy de minimis.
Ze stanu faktycznego sprawy przyjętego przez Sąd I instancji wynika, że skarżący, złożył w dniu [...] stycznia 2012 r. wniosek do Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (PFRON) o wydanie zaświadczenia o pomocy de minimis. Wniosek zawierał m. in. dokumentację potwierdzającą dokonanie wydatków tj. fakturę VAT oraz dowód potwierdzający wykonanie przelewu. Wydatek został sfinansowany ze środków Zakładowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (ZFRON) i dotyczył zakupu samochodu osobowego marki Opel Insignia HB Cosmo. Powyższy wydatek został zakwalifikowany przez skarżącego jako koszt poniesiony na realizację programu rehabilitacji.
Postanowieniem z dnia [...] maja 2012r. Zastępca Prezesa Zarządu PFRON poinformował skarżącego o odmowie wydania zaświadczenia o pomocy de minimis na wydatek poniesiony w dniu 12 grudnia 2011 r. w kwocie 90 000,00 zł (tj. 19 887,31 euro). W ocenie organu nie było podstaw do obciążania rachunku zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych wnioskowaną przez skarżącego kwotą 90 000,00 zł, gdyż indywidualne programy rehabilitacji (IPR) osób niepełnosprawnych nie mogą służyć zabezpieczeniu bieżących i przyszłych przychodów oraz poprawie sytuacji firmy borykającej się z kryzysem. Ponadto, organ stwierdził, że wątpliwości budził fakt eliminowania ograniczeń zawodowych pracownika poprzez zakup samochodu, gdyż z przeciwwskazań wynikało, że pracownik nie może długotrwale przebywać w pozycji wymuszonej. Trudno przyjąć, że nawet korzystanie z nowoczesnego samochodu spowoduje, że pozycja ta nie będzie wymuszona i ustaną problemy, jakie dla pracownika może powodować jazda samochodem.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
