Wyrok NSA z dnia 22 września 2017 r., sygn. I FSK 2100/15
Podatek od towarów i usług
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Adam Bącal, Sędzia NSA Krystyna Chustecka (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Maja Chodacka, Protokolant Marek Wojtasiewicz, po rozpoznaniu w dniu 22 września 2017 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M.T. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 14 października 2014 r., sygn. akt I SA/Bd 90/14 w sprawie ze skargi M. T. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia 7 listopada 2013 r., nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za styczeń, luty, marzec 2011 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od M. T. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w B. kwotę 5.400 (słownie: pięć tysięcy czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 14 października 2014 r. sygn. akt I SA/Bd 90/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy oddalił skargę M. T. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia 7 listopada 2013 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za styczeń, luty, marzec 2011 r.
Z uzasadnienia zaskarżonego wyroku Sądu pierwszej instancji wynikało, że w toku przeprowadzonego postępowania kontrolnego organ podatkowy I instancji stwierdził, że ewidencje zakupu prowadzone przez Przedsiębiorstwo [...] M.T. dla potrzeb VAT za wskazany okres są nierzetelne w części ujętych w nich faktur VAT, dokumentujących dostawy złomu od siedmiu podmiotów, tj.: A. , J.W., ul. [...],; B., T.B., ul. [...]; T., T. K., ul. [...]; PHU A., M. P., [...]; H., J. K., [...]; P., M. S., ul. [...]; P., W.G., ul. [...].
W ocenie organu podatkowego I instancji, wystawione przez ww. podmioty faktury nie odzwierciedlały rzeczywistego przebiegu operacji gospodarczych, gdyż podmioty figurujące jako wystawcy zakwestionowanych faktur w ogóle nie kupowały i nie sprzedawały złomu wykazanego w spornych fakturach, bądź też nie potrafiły wskazać w jakich miesiącach miała miejsce współpraca ani określić orientacyjnej ilości i wartości towaru dostarczonego skarżącemu. Pod adresami wskazanymi jako siedziby firm ww. podmiotów nie było żadnych oznak, które wskazywałyby na wykonywanie w danych miejscach działalności gospodarczej polegającej na handlu złomem. Faktury te miały jedynie charakter dokumentacyjny, zaś ich celem było zalegalizowanie złomu nieznanego pochodzenia, sprzedawanego następnie przez skarżącego. Organ podatkowy I instancji ustalił, że skarżący, zawierając sporne transakcje, nie dochował należytej staranności kupieckiej wykluczającej możliwość stwierdzenia świadomego udziału skarżącego w nielegalnym obrocie złomem i oszustwie podatkowym. Jednocześnie nie zakwestionowano faktu sprzedaży złomu przez skarżącego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty