Wyrok NSA z dnia 2 sierpnia 2017 r., sygn. II FSK 1953/15
Inne
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz, Sędzia NSA Stanisław Bogucki, Sędzia WSA (del.) Katarzyna Wolna - Kubicka (sprawozdawca), Protokolant Katarzyna Pawłowska - Mazur, po rozpoznaniu w dniu 2 sierpnia 2017 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej P. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 20 lutego 2015 sygn. akt I SA/Łd 1352/14 w sprawie ze skargi P. W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 16 października 2014 r., nr [...] w przedmiocie odpowiedzialności osób trzecich za zaległości podatkowe spółki 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od P. W. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi kwotę 180 (słownie: sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
1.1. Wyrokiem z dnia 20 lutego 2015 r., sygn. akt I SA/Łd 1352/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę P. W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 16 października 2014 r. w przedmiocie odpowiedzialności osób trzecich za zaległości podatkowe spółki.
1.2. Przedstawiając stan sprawy Sąd I instancji wskazał, że Naczelnik Urzędu Skarbowego w L. wydał w dniu 10 lutego 2014 r. decyzję orzekającą o odpowiedzialności podatkowej skarżącego za zaległości podatkowe "V." Spółki z o.o. w L. z tytułu pobranego, a niewpłaconego podatku dochodowego od osób fizycznych za: kwiecień, maj, lipiec, sierpień, wrzesień, listopad i grudzień 2009r. wraz z odsetkami za zwłokę i kosztami postępowania egzekucyjnego.
1.3. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie po rozpatrzeniu odwołania decyzją z dnia 16 października 2014 r. utrzymał w mocy decyzję organu I instancji. W motywach rozstrzygnięcia powołując się na art. 107 § 1 i art. 116 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm., dalej zwana: "Ordynacja podatkowa") wyjaśnił, że egzekucja z majątku spółki okazała się bezskuteczna, bowiem spółka posiadała zaległości podatkowe z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych na dzień wydania decyzji organu pierwszej instancji. Organ odwoławczy wskazał na postanowienie Sądu Rejonowego dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi Sąd Gospodarczy XIV Wydział Gospodarczy ds. Upadłościowych i Naprawczych z dnia 21 marca 2012 r., którym umorzono postępowanie upadłościowe wobec spółki z powodu braku wystarczającego majątku upadłego na pokrycie kosztów postępowania upadłościowego. Organ stwierdził, że możliwość zaspokojenia wierzytelności stanowiących zaległości spółki była jedynie teoretyczna. Pomimo prowadzonej od 2012 r. egzekucji, nie zostało sprzedane prawo wieczystego użytkowania zabudowanej nieruchomości (tereny przemysłowe w L.). Nieruchomość tę obciążają hipoteki na rzecz 2 banków, gminy i ZUS (odpowiednio w kwotach: 4.469.116,04 zł, 1.155.000 zł, 957.196 zł, 15.450 zł), które mają pierwszeństwo przed hipotekami ustanowionym na rzecz Naczelnika Urzędu Skarbowego. Wskazano, że skarżący sprawował funkcję prezesa zarządu spółki od 21 września 2001 r. do 25 stycznia 2012 r., przy czym nie spełnił przesłanek, które uwalniałoby go od odpowiedzialności za zaległości spółki. Postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 29 stycznia 2010 r. ogłoszono, z wniosków: Prezydenta Miasta L., Miasta L. - Urzędu Miasta L., Skarbu Państwa - Prezydenta Miasta L. upadłość likwidacyjną spółki to jednak postanowieniem z dnia 21 marca 2012 r. umorzono postępowanie upadłościowe z powodu braku wystarczającego majątku upadłego na pokrycie kosztów postępowania upadłościowego. Organ powołując się na treść art. 10 i art. 11 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz. U. z 2012 r., poz. 1112 ze zm., zwana dalej: "p.u.n."), stwierdził, że spółka posiada liczne zaległości podatkowe za okres 2007 - 2013, a także zaległości wobec Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych za okres od stycznia do grudnia 2007 r., Urzędu Marszałkowskiego Województwa L. za II półrocze 2009 r., a na dzień złożenia wniosku o upadłość, tj. 22 września 2009 r. posiadała zaległości w podatku od nieruchomości i opłacie za prawo wieczystego użytkowania gruntu (422.809,68 zł i 78.523,24 zł wraz z odsetkami za zwłokę). Okoliczności te, w ocenie organu podatkowego, w sposób jednoznaczny świadczyły o sytuacji spółki, która wymagała podjęcia od zarządu działań w postaci zgłoszenia wniosku o ogłoszenie upadłości lub wszczęcia postępowania zapobiegającego ogłoszeniu upadłości w przewidzianym prawem terminie. Także znajdujące się w aktach sprawy dowody w postaci bilansów oraz rachunków zysków i strat spółki za lata 2006-2008, wskazują na jej pogarszającą się sytuację. Porównanie na koniec tych okresów wielkości zobowiązań, aktywów, zysku, straty pokazuje niekorzystną sytuację spółki, która we wskazanym okresie ulegała systematycznemu pogarszaniu się, tak, że w 2008 r. jej majątek już tylko w minimalny sposób pokrywał jej zobowiązania, co oznaczało brak dostatecznych środków na zaspokojenie wierzycieli. Zdaniem organu za "czas właściwy" do zgłoszenia wniosku o upadłość spółki uznać należało dzień 31 grudnia 2007 r., bowiem w tym czasie spółka stała się trwale niewypłacalna, co pogłębiało się w następnych latach, a wynikiem tego było zgłoszenie przez wierzycieli wniosku o ogłoszenie upadłości. Zbyt późne złożenie wniosku o upadłość spółki przez jej wierzycieli, nie zwalniało z odpowiedzialności za zaległości spółki Piotra Wiśniewskiego, jako prezesa zarządu.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
