Wyrok NSA z dnia 13 kwietnia 2017 r., sygn. II FSK 791/15
W przypadku udokumentowania wydatku stanowiącego koszt uzyskania przychodów fakturami nieodzwierciedlającymi rzeczywistych transakcji gospodarczych, brak jest podstaw do oszacowania wydatków jako stanowiących element podstawy opodatkowania. Warunkiem określenia podstawy opodatkowania w drodze oszacowania jest wykazanie faktu poniesienia tego kosztu.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jerzy Rypina (sprawozdawca), Sędzia NSA Andrzej Jagiełło, Sędzia NSA del. Anna Maria Świderska, Protokolant Ewelina Wołosiak, po rozpoznaniu w dniu 13 kwietnia 2017 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej H. G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 4 grudnia 2014 r. sygn. akt I SA/Sz 380/14 w sprawie ze skargi H. G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Szczecinie (obecnie: Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Szczecinie) z dnia 17 stycznia 2014 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2007 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od H. G. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Szczecinie kwotę 2.400 (słownie: dwa tysiące czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 4 grudnia 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie (sygn. akt I SA/Sz 380/14) oddalił skargę H. G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Szczecinie z dnia 17 stycznia 2014 r. w przedmiocie podatku dochodowym od osób fizycznych za 2007 r. Sporną decyzją organ odwoławczy utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w S. z dnia 26 września 2013 r. w kwocie 49.858 zł.
Sąd pierwszej instancji podał następujący stan sprawy: strona w 2007 r. prowadziła działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej "J." B. B., H. G. z siedzibą w N., ponadto w dniu 21 listopada 2007 r. zawarła z G. K. umowę spółki cywilnej G. z siedzibą w N. W okresie objętym zakresem postępowania strona nie wykazywała przychodów z tytułu działalności w spółce G.. W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji organ odwoławczy wskazał, że z dniem 12 grudnia 2011 r. zaszły okoliczności, które spowodowały zawieszenie biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego podatnika z tytułu spornego podatku za 2007 r. o jakich mowa w art. 70 § 6 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.), dalej: O.p. W tym dniu wydano bowiem postanowienie o wszczęciu postępowania w sprawie o przestępstwo (wykroczenie) skarbowe. Organ odwoławczy podniósł, że postępowanie karne skarbowe zostało w sprawie wszczęte w dniu 12 grudnia 2011 r., a ponadto doszło do przedstawienia stronie zarzutów (tj. w dniu 30 listopada 2012 r., które ogłoszono jej 26 marca 2013 r.). Organ odwoławczy uznał, że stanowisko organu pierwszej instancji dotyczące zawyżenia w 2007 r. kosztów uzyskania przychodów spółki J. łącznie o kwotę 298.991,06 zł jest zgodne z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz.U. Nr 14, z 2000 r., poz. 176 ze zm.) dalej: u.p.d.o.f. Brak jest dostatecznych dowodów nie tylko wskazujących na istnienie między wydatkami a uzyskanym przychodem związku przyczynowo-skutkowego, jakiego wymaga przepis dla zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów, ale także zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie potwierdza samego faktu wykonania spornych usług przez R. M.. W ocenie Dyrektora IS z uwagi na rozbieżności pomiędzy treścią zapisów w księdze podatkowej, a rzeczywistym stanem, zasadnie organ pierwszej instancji uznał księgi te za nierzetelne.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
