Postanowienie NSA z dnia 24 listopada 2016 r., sygn. I OZ 1318/16
Koszty sądowe
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Aleksandra Łaskarzewska po rozpoznaniu w dniu 24 listopada 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia R. P. na postanowienie w przedmiocie kosztów postępowania zawarte w pkt III wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 20 lipca 2016 r., sygn. akt II SAB/Go 64/16 w sprawie ze skargi R. P. na bezczynność Starosty [...] w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej postanawia: oddalić zażalenie.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 20 lipca 2016 r., sygn. akt II SAB/Go 64/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim, po rozpoznaniu skargi R. P., umorzył postępowanie w zakresie zobowiązania Starosty [...] do załatwienia wniosku skarżącej z dnia 11 maja 2016 r. o udostępnienie informacji publicznej (pkt I), stwierdził, że organ dopuścił się bezczynności, która nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa (pkt II), zasądził od Starosty [...] na rzecz skarżącej kwotę 237 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania. Z uzasadnienia wyroku wynika, że rozstrzygnięcie o kosztach postępowania Sąd pierwszej instancji wydał w oparciu o art. 200 w zw. z art. 205 § 2 oraz art. 206 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej jako P.p.s.a.). W poczet zasądzonych kosztów Sąd zaliczył wpis od skargi - 100 zł, opłatę skarbową od pełnomocnictwa - 17 zł oraz wynagrodzenie pełnomocnika - 120 zł, odpowiadające wysokości 1/4 stawki minimalnej określonej w § 14 ust. 1 pkt 1 lit. c rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. z 2015 r., poz. 1800). Sąd uznał bowiem, iż realiach rozpoznawanej sprawy zachodzą okoliczności szczególne, uzasadniające zastosowanie normy art. 206 P.p.s.a., która dopuszcza możliwość tzw. miarkowania przy zasądzaniu zwrotu kosztów postępowania od organu na rzecz skarżącego. Sąd wziął pod uwagę, że Starosta nie kwestionował swojego obowiązku udzielenia informacji publicznej i udostępnił ją jedynie z nieznacznym opóźnieniem, zatem bezczynność dotyczyła stosunkowo krótkiego okresu jak też nie nosiła znamion zamierzonego i celowego działania. Także charakter sprawy oraz nakład pracy pełnomocnika, związany ze sporządzeniem kilkunastozdaniowej skargi i pisma przygotowawczego nie przyczynił się w istotny sposób do wyjaśnienia sprawy. Sąd uwzględnił również, iż do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. wpłynęło 7 skarg R. P. reprezentowanej przez adw. T. Z. - na bezczynność starostów o identycznej, jak w rozpoznawanej sprawie, treści. Do innych sadów administracyjnych w kraju wpłynęło - na dzień rozstrzygania niniejszej sprawy - co najmniej 31 spraw ze skarg R. P. sporządzonych przez tego samego pełnomocnika, opartych na takich samych okolicznościach i żądaniach, sporządzonych wg jednego szablonu. W związku z tym nakład pracy pełnomocnika, związany z prowadzeniem niniejszej sprawy Sąd ocenił jako minimalny, co w jego ocenie, uzasadniało zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego w adekwatnej do tego wysokości, tj. ¼ stawki minimalnej stawki.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
