Wyrok NSA z dnia 8 grudnia 2016 r., sygn. I OSK 2104/16
Oparcie skargi kasacyjnej na obu podstawach z reguły wymusza rozpoznanie w pierwszej kolejności zarzutów procesowych albowiem tylko wówczas, gdy stan faktyczny sprawy został poprawnie ustalony i nie doszło do mających wpływ na wynik sprawy naruszeń procesowych, można przejść do oceny zastosowania i wykładni prawa materialnego.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Małgorzata Borowiec sędzia NSA Wiesław Morys (spr.) sędzia NSA Marek Stojanowski po rozpoznaniu w dniu 8 grudnia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 15 kwietnia 2016 r. sygn. akt II SA/Po 140/16 w sprawie ze skargi J. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...] grudnia 2015 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia należności wypłaconych z funduszu alimentacyjnego oddala skargę kasacyjną. 2
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wyrokiem z dnia 15 kwietnia 2016 r., sygn. akt II SA/Po 140/16, oddalił skargę J. B. na sprecyzowaną w sentencji decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P.
Przedstawiając w jego uzasadnieniu stan faktyczny sprawy Sąd I instancji wskazał, iż zaskarżoną decyzją, na podstawie art. 30 ust. 2 ustawy z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (Dz. U. z 2015 r., poz. 163), dalej cytowana jako ustawa, utrzymano w mocy decyzję Prezydenta Miasta P. z dnia 30 lipca 2015 r. o odmowie umorzenia należności wypłaconych z funduszu alimentacyjnego J. B., N. B. i O. B. w okresach świadczeniowych od 2009/2010 do 2013/2014, w łącznej kwocie 47.101,67 zł wraz z odsetkami, obciążających J. B. Organ odwoławczy nie podzielił bowiem zarzutów odwołującego się, który żądanie umorzenia należności uzasadniał trudną sytuacją materialną spowodowaną chorobą, a wcześniej pobytem w zakładzie karnym. Ustalił, iż strona ma lat 50, aktualnie nie pracuje, jest w trakcie leczenia, ma częściową niezdolność do pracy, pobiera rentę w kwocie 2.061,09 zł. Mieszka z rodzicami, partnerką oraz synem w mieszkaniu rodziców, z którymi jednak nie prowadzi wspólnego gospodarstwa domowego. Według jego oświadczenia na leki wydaje od 50 do 120 zł miesięcznie, partnerka zarabia ok. 430 zł miesięcznie pracując dorywczo, na dojazd do pracy wydaje 107 zł. Odwołujący się partycypuje w kosztach utrzymania mieszkania kwotą 330 zł. Od października 2011 r. do lipca 2012r. przebywał w Areszcie Śledczym w P., a od lipca 2012 r. do czerwca 2013 r. w szpitalu psychiatrycznym. Renta zajęta jest na poczet zaległości alimentacyjnych w kwocie 1.236,65 zł miesięcznie. Poza tym nie ma majątku i nie korzysta z pomocy społecznej. Organ zważył, iż decyzja w przedmiocie umorzenia należności ma charakter uznaniowy, pozwalając na uwzględnienie żądania wówczas, gdy dłużnik nie ma możliwości wywiązania się ze zobowiązania, a stan ten jest efektem czynników obiektywnych. W jego ocenie taka sytuacja w sprawie nie zachodzi. Strona ma możliwość spłaty należności wynikającej z ustawowego obowiązku potwierdzonego wyrokiem sądu i decyzjami. Organ wywiązał się z poleceń nałożonych nań wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 26 lutego 2015 r., sygn. akt II SA/Po 1901/14, który uchylił poprzednio zapadłe decyzje odmowne (Prezydenta P. z dnia [...] marca 2014r. i Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...] lutego 2015 r.). Obejmowały one ustalenia możliwości zarobkowych i wydatków strony, bo za niewiarygodne przyjął stanowisko organów, wedle którego można było utrzymać trzyosobową rodzinę z kwoty 493,25 zł miesięcznie. Kolegium na koniec wskazało na możliwość domagania się zastosowania innej formy pomocy w spłacie należności.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
