Wyrok NSA z dnia 28 czerwca 2016 r., sygn. I GSK 1395/14
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Marzenna Zielińska (spr.) Sędzia NSA Maria Myślińska Sędzia del. WSA Małgorzata Grzelak Protokolant Paweł Gorajewski po rozpoznaniu w dniu 21 czerwca 2016 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej P. S.A. z siedzibą w [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 marca 2014 r. sygn. akt V SA/Wa 2490/13 w sprawie ze skargi P. S.A. z siedzibą w [...] na decyzję Dyrektora Izby Celnej w [...] z dnia [...] sierpnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy objęcia towaru procedurą wywozu z mocą wsteczną oddala skargę kasacyjną
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 21 marca 2014 r. (sygn. akt V SAWa 2490/13) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, działając na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.; zw. dalej "p.p.s.a."), oddalił skargę P. S.A. z siedzibą w [...] na decyzję Dyrektora Izby Celnej w [...] z dnia [...] sierpnia 2013 r. (nr [...]), którą organ ten utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w [...] z dnia [...] grudnia 2012 r. (nr [...]) odmawiającą skarżącej spółce objęcia procedurą wywozu z mocą wsteczną towaru w postaci ciężkiego oleju opałowego.
Sąd pierwszej instancji wskazał w swoim rozstrzygnięciu ustalenia faktyczne i stanowisko organów celnych orzekających w sprawie. Organy te stwierdziły, że w dniu [...] listopada 2011 r. skarżąca spółka złożyła wniosek o retrospektywne przyjęcie zgłoszenia celnego wywozowego towaru w postaci ciężkiego oleju opałowego C3 (o wskazanej masie i wartości). Strona wyjaśniła, że w dniu [...] marca 2011 r. sprzedała wspomniany towar duńskiej spółce O. (na podstawie faktury z 6 kwietnia 2011 r.), przy czym paliwo zostało wydane ze składu podatkowego w Świnoujściu i załadowane na statek [...], zaś w dokumencie e-AD z [...] marca 2011 r. jako miejsce dostawy wskazano skład podatkowy w Aarhus prowadzony przez duńskiego kontrahenta. We wniosku spółka stwierdziła również, że pierwotną intencją stron transakcji było dokonanie sprzedaży z dostawą wewnątrzwspólnotową do wspomnianego składu podatkowego w Aarhus, jednak już po zakończeniu załadunku i odbiciu statku skarżąca otrzymała informację, że duński kontrahent planuje zmianę miejsca dostawy na eksport, a przedmiotowe paliwo ma zostać przeładowane na morzu na tankowiec płynący poza obszar celny Unii Europejskiej. Z nadesłanych następnie dokumentów wynika, że duńska firma O. sprzedała przedmiotowy towar szwajcarskiej firmie M. (faktura z 4 kwietnia 2011 r.), zaś cały ładunek ciężkiego oleju opałowego załadowany w porcie w Świnoujściu został przeładowany na morzu (tzw. przeładunek STS) na wysokości Southwold (Wielka Brytania) na statek M., który został skierowany do portu w Singapurze. Po rozpoznaniu wniosku strony, Naczelnik Urzędu Celnego uznał, że skarżąca spółka - nie będąc eksporterem przedmiotowego towaru w rozumieniu art. 788 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. WE L 253 z 11 października 1993 r., s. 1 z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 6, s. 3; dalej zwanego RWKC) - nie może korzystać z uregulowań zawartych w art. 795 RWKC, czyli prawa do złożenia zgłoszenia wywozowego z mocą wsteczną w sytuacji, gdy towary opuszczą obszar celny Unii Europejskiej bez takiego zgłoszenia. Stanowisko organu I instancji zostało podtrzymane następnie przez Dyrektora Izby Celnej. Organ odwoławczy wskazał, że zamiarem skarżącej nie był eksport ciężkiego oleju opałowego (a więc wywóz poza terytorium Wspólnoty), lecz dostawa wewnątrzwspólnotowa na rzecz nabywcy towaru, tj. duńskiej firmy. Organ stwierdził, że transakcja dotycząca przedmiotowego towaru została zawarta na warunkach FOB Świnoujście - Incoterms 2000, w których realizacja dostawy następuje z chwilą przekazania kompletu dokumentacji dotyczącej załadowanego produktu kapitanowi statku podstawionego przez kupującego. W związku z tym po odbiciu statku z portu w Świnoujściu (30 marca 2011 r.) skarżąca przestała być właścicielem towaru, zaś od tej chwili to duński kontrahent skarżącej stał się podmiotem, który mógł podejmować dalsze decyzji co do towaru (np. jego eksportu czy dalszej sprzedaży) i załatwiać wszelkie formalności celne, przede wszystkim zgłosić towar do procedury wywozu. Dyrektor Izby Celnej uznał, że skarżąca nie może być uznana za eksportera również w trybie art. 788 ust. 2 RWKC, bowiem nie była stroną umowy, na podstawie której dokonano wywozu towaru.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
