Wyrok NSA z dnia 16 lutego 2016 r., sygn. II GSK 1953/14
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Jagielska (spr.) Sędzia NSA Gabriela Jyż Sędzia del. WSA Walentyna Długaszewska Protokolant asystent sędziego Michał Stępkowski po rozpoznaniu w dniu 16 lutego 2016 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Ministra Finansów od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 24 kwietnia 2014 r. sygn. akt VI SA/Wa 3068/13 w sprawie ze skargi P. Spółki z o.o. w Z. na postanowienie Ministra Finansów z dnia [...] sierpnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie przedłużenia zezwolenia na prowadzenie salonu gier na automatach 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od Ministra Finansów na rzecz P. Spółki z o.o. w Z. 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. wyrokiem z dnia 24 kwietnia 2014 r. o sygn. akt VI SA/Wa 3068/13, w sprawie ze skargi P. Spółki z o.o. w Z. (dalej: Spółka) na postanowienie Ministra Finansów (dalej: Minister; MF) z dnia [...] sierpnia 2013 r. odmawiające wszczęcia postępowania o przedłużenie zezwolenia na prowadzenie salonu gier na automatach, uchylił zaskarżone i poprzedzające je postanowienie I instancji, orzekł o klauzuli ochrony tymczasowej oraz zasądził od Ministra na rzecz Spółki koszty postępowania sądowego.
Z uzasadnienia wyroku wynika, że Sąd I instancji za podstawę rozstrzygnięcia przyjął następujące ustalenia.
Wnioskiem z [...] października 2012 r. Spółka zwróciła się do Ministra Finansów o przedłużenie zezwolenia z dnia [...] listopada 2005 r. na prowadzenie salonu gier na automatach w określonej lokalizacji, wnosząc równocześnie o przywrócenie terminu do złożenia tego wniosku.
Postanowieniem z dnia [...] sierpnia 2013 r. Minister, działając na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 w zw. z art. 239, art. 165a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.), dalej: o.p. w zw. z art. 138 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz. U. Nr 201, poz. 1540 ze zm.), dalej: u.g.h., utrzymał w mocy własne postanowienie z dnia [...] marca 2013 r. odmawiające wszczęcia postępowania o przedłużenie wskazanego wyżej zezwolenia. MF uznał, że postępowanie nie może być wszczęte, bo u.g.h. nie przewiduje możliwości przedłużania zezwoleń na prowadzenie salonów gier na automatach, czego wyraźnie zabrania art. 138 ust. 1 u.g.h., zgodnie z którym zezwolenia, o których mowa w art. 129 ust. 1 (m.in. na prowadzenie salonu gier na automatach) nie mogą być przedłużane, a skoro tak, to bezprzedmiotowy jest także wniosek o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o przedłużenie zezwolenia. Minister stwierdził również, że przepisy przejściowe u.g.h. (w tym art. 138 ust. 1 ustawy), w świetle wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE; Trybunał) z dnia 19 lipca 2012 r. w połączonych sprawach C-213/11, C-214/11 i C-217/11 (publik. LEX nr 1170754), nie są przepisami technicznymi w rozumieniu dyrektywy 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 czerwca 1998 r. ustanawiającej procedurę udzielania informacji w dziedzinie norm i przepisów technicznych oraz zasad dotyczących usług społeczeństwa informacyjnego (Dz. U. UE z dnia 21 lipca 1998 r. L 204, s. 37; Polskie wydanie specjalne z 2004 r. rozdz. 13, t. 20, s. 337), dalej: "dyrektywa 98/34/WE", nie wymagały notyfikacji i mogą być stosowane, ponieważ nie mają wpływu na właściwości ani sprzedaż automatów do gier.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
