Postanowienie NSA z dnia 15 grudnia 2016 r., sygn. II FZ 808/16
Koszty sądowe
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Andrzej Jagiełło (spr.), , , po rozpoznaniu w dniu 15 grudnia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia M.K. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 31 sierpnia 2016 r. sygn. akt I SA/Gd 1763/15 w zakresie odrzucenia zażalenia w sprawie ze skargi M.K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Słupsku z dnia 15 lipca 2015 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia zaległości podatkowych postanawia: oddalić zażalenie
Uzasadnienie
II FZ 808/16
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 31 sierpnia 2016 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku, w sprawie o sygnaturze akt I SA/Gd 1763/15, działając na podstawie art. 197 § 2 oraz art. 178 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 roku, poz. 1270 ze zm.,) - dalej p.p.s.a., odrzucił zażalenie M.K. na zarządzenie Przewodniczącego Wydziału I Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 16 czerwca 2016 r., w przedmiocie wezwania do uiszczenia wpisu sądowego w sprawie ze skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Słupsku z dnia 15 lipca 2015 r., w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości podatkowej z tytułu podatku od nieruchomości za 2013 i 2014 rok. Ze stanu sprawy przedstawionego przez Sąd pierwszej instancji wynikało, że zarządzeniem z dnia 1 grudnia 2015 r. Przewodniczący Wydziału I Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku na podstawie art. 220 § 1 i § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej "p.p.s.a.") wezwał skarżącego do uiszczenia wpisu sądowego od skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Słupsku z dnia 15 lipca 2015 r. w kwocie 500 złotych, stosownie do § 2 ust. 3 pkt 12 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 221, poz. 2193 ze zm.). Skarżący w dniu 15 grudnia 2015 r. złożył wniosek o przyznanie mu prawa pomocy w zakresie całkowitym. Wniosek ten pozostawiony został bez rozpoznania zarządzeniem referendarza sądowego z dnia 25 marca 2016 r., utrzymanym w mocy postanowieniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 4 maja 2016 r. Zarządzeniem z dnia 16 czerwca 2016 r., Przewodniczący Wydziału I Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku wezwał skarżącego do wykonania prawomocnego zarządzenia z dnia 1 grudnia 2015 r. o wezwaniu do uiszczenia wpisu sądowego od skargi w kwocie 500 złotych, w terminie 7 dni od daty doręczenia wezwania. Pismem z dnia 28 lipca 2016 r. skarżący złożył zażalenie na powyższe zarządzenie, które Wojewódzki Sąd Administracyjny odrzucił. W zażaleniu na powyższe postanowienie, skarżący nie zgodził się z zawartym tam rozstrzygnięciem oraz z twierdzeniem Sądu, że nie zachował terminu do dokonania czynności w postępowaniu sądowoadministracyjnym. Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje. Zażalenie nie ma usprawiedliwionych podstaw, a zatem należało je oddalić. W pierwszej kolejności wyjaśnić należy, że z akt sprawy wynika, że w dniu 22 23 stycznia 2016 roku, doręczono skarżącemu wezwanie do uzupełnienia wniosku o przyznanie prawa pomocy, w terminie 7 dni od doręczenia, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpoznania (karta 19). Wniosek ten został przez skarżącego wniesiony w następstwie prawomocnego zarządzenia z dnia 1 grudnia 2015 roku wzywającego skarżącego do uiszczenia wpisu od skargi. Wbrew twierdzeniom zażalenia, skarżący jednak czynności, do której zobowiązał go Sąd w powyższym wezwaniu do uzupełnienia wniosku o przyznanie prawa pomocy, w wyznaczonym terminie, nie wykonał. W tej sytuacji, referendarz sądowy w dniu 25 marca 2016 roku zarządził o pozostawieniu wniosku skarżącego o przyznanie prawa pomocy bez rozpoznania, a Sąd postanowieniem z dnia 4 maja 2016 roku postanowił utrzymać to zarządzenie w mocy. W następstwie tego Przewodniczący Wydziału I Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 16 czerwca 2016 wezwał ponownie skarżącego do uiszczenia wpisu od skargi, to jest do wykonania zarządzenia z dnia 1 grudnia 2015r. Zarządzenie to zostało doręczone skarżącemu w dniu 16 lipca 2016 r. Skarżący na to zarządzenie złożył zażalenie, a Wojewódzki Sąd Administracyjny je odrzucił. To ostatnie postanowienie jest przedmiotem niniejszego postępowania zażaleniowego. Stosownie do art. 194 § 1 p.p.s.a., zażalenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego przysługuje na postanowienia wojewódzkiego sądu administracyjnego w przypadkach przewidzianych w ustawie, a ponadto na postanowienia wymienione w tym przepisie. Z przepisów szczególnych wynika, że zażalenie służy także na niektóre zarządzenia przewodniczącego tj. na zarządzenie o pozostawieniu bez rozpoznania pisma, którego strona nie uzupełniła lub nie poprawiła w terminie (art. 49 § 2) oraz na zarządzenie w przedmiocie kosztów sądowych (art. 227 § 1), co potwierdza treść art. 198 p.p.s.a. Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego Sąd pierwszej instancji prawidłowo odrzucił zażalenie na ponowne wezwanie do uiszczenia wpisu od skargi, na skutek postanowienia utrzymującego w mocy zarządzenie o pozostawieniu bez rozpoznania wniosku o przyznanie prawa pomocy. Nie ulega wątpliwości, że było to ponowne, bo drugie, wezwanie skarżącego do uiszczenia wpisu od skargi. Zarządzenie przewodniczącego ponownie wzywające do uiszczenia wpisu od zażalenia nie jest bowiem zarządzeniem w przedmiocie kosztów sądowych, w rozumieniu art. 227 § 1 p.p.s.a., a w istocie jest zarządzeniem wzywającym do wykonania prawomocnego zarządzenia, jakim w analizowanej sprawie jest zarządzenie z dnia 1 grudnia 2015 r. Natomiast na zarządzenie wzywające do wykonania wcześniejszego zarządzenia w przedmiocie wezwania do uiszczenia wpisu nie przysługuje zażalenie. Jak prawidłowo zauważył Sąd pierwszej instancji, w związku z negatywnym rozstrzygnięciem wniosku strony o przyznanie jej prawa pomocy, zarządzeniem z dnia 16 czerwca 2016 r. wezwano skarżącego do wykonania prawomocnego zarządzenia z dnia 1 grudnia 2015 r. Wezwanie to ma charakter czynności materialno-technicznej i nie mieści się w kategorii zarządzeń podlegających zaskarżeniu (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 stycznia 2012 r., sygn. akt II GZ 545/11, www.orzeczenia.nsa.gov.pl). Zgodnie z art. 197 § 2 p.p.s.a do postępowania toczącego się na skutek zażalenia stosuje się odpowiednio przepisy o skardze kasacyjnej, z wyłączeniem art. 185 § 2 p.p.s.a. W myśl natomiast art. 178 p.p.s.a wojewódzki sąd administracyjny odrzuci na posiedzeniu niejawnym skargę kasacyjną wniesioną po upływie terminu lub z innych przyczyn niedopuszczalną, jak również skargę kasacyjną, której braków strona nie uzupełniła w wyznaczonym terminie (por. postanowienie NSA z dnia 21 września 2012 r., II OZ 778/12, www.orzeczenia.nsa.gov.pl). Skoro zatem zarządzenie z dnia 16 czerwca 2016 r. nie podlegało zaskarżeniu, to zażalenie na to zarządzenie było niedopuszczalne. Wojewódzki Sąd Administracyjny prawidłowo zatem orzekł o jego odrzuceniu wskazując przy tym na art. 178 w związku z art. 197 § 2 p.p.s.a. Z uwagi na argumentację przedstawioną powyżej, Naczelny Sąd Administracyjny, działając na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
