Postanowienie NSA z dnia 18 października 2016 r., sygn. I FZ 325/16
Koszty sądowe
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie Sędzia NSA Maria Dożynkiewicz, , , po rozpoznaniu w dniu 18 października 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia dor. pod. G. G. na postanowienie zawarte w punkcie 2 wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z 25 sierpnia 2016 r. sygn. akt I SA/Ke 348/15 w zakresie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w sprawie ze skargi A.P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z 16 marca 2015 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za kwiecień 2008 r. postanawia uchylić postanowienie zawarte w punkcie 2 sentencji wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z 25 sierpnia 2016 r., sygn. akt I SA/Ke 348/15, i w tym zakresie przekazać sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Kielcach do ponownego rozpoznania.
Uzasadnienie
Postanowieniem zawartym w pkt II wyroku z 25 sierpnia 2016 r., sygn. akt I SA/Ke 348/15, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach przyznał od Skarbu Państwa (Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach) na rzecz doradcy podatkowego G.G. kwotę 738 złotych, w tym 138 złotych podatku od towarów i usług, tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
W zażaleniu na to postanowienie ww. pełnomocnik wniósł o uchylenie tegoż postanowienia w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania, zarzucając mu naruszenie art. 250 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., zwanej dalej "p.p.s.a.") w zw. z § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 31 stycznia 2011 r. w sprawie wynagrodzenia za czynności doradcy podatkowego w postępowaniu przed sądami administracyjnymi oraz szczegółowych zasad ponoszenia kosztów pomocy prawnej udzielonej przez doradcę podatkowego z urzędu (Dz. U. z dnia 11 lutego 2011 r. nr 31, poz. 153).
Pełnomocnik strony wskazał, że w piśmie z 12 sierpnia 2016 r., złożonym na rozprawie w dniu 25 sierpnia 2016 r. przez pełnomocnika substytucyjnego P. Z., wniósł o przyznanie wynagrodzenia i zwrot wydatków. Zaznaczył w nim, że poniesione wydatki były niezbędne w związku z wcześniej zaplanowanym i opłaconym wyjazdem i koniecznością udzielenia pełnomocnictwa substytucyjnego i poniesienia opłaty skarbowej za pełnomocnictwo. Dodatkowo wydatki zostały udokumentowane za pomocą załączonej faktury na kwotę 240 zł, tj. po 20 zł od każdej ze spraw.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Zażalenie zasługuje na uwzględnienie.
Należy przypomnieć, że w świetle art. 250 § 1 p.p.s.a. wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy albo rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Z powyższego wynika, że znaczenie przesądzające przy orzekaniu w przedmiocie zwrotu wydatków dla pełnomocnika strony powinno mieć jedynie kryterium niezbędności określonego kosztu z punktu widzenia celowości dochodzenia praw lub podejmowanej obrony.
W orzecznictwie wskazuje się, że opłata skarbowa od pełnomocnictwa stanowi niezbędny wydatek (zob. postanowienie NSA z 15 maja 2015 r., sygn. akt I OZ 106/15; uchwała Sądu Najwyższego z 12 marca 2003 r., sygn. akt III CZP 2/03, OSNC 2003/12/161). Nie można jednak przyjmować, że powyższe stanowisko będzie odnosiło się automatycznie do pełnomocnictwa substytucyjnego. Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego ocenę wydatków poniesionych w celu ustanowienia pełnomocnika substytucyjnego należy zawsze rozpatrywać z uwzględnieniem kryterium niezbędności określonego wydatku, o którym mowa w art. 250 § 1 p.p.s.a., mając na uwadze uwarunkowania konkretnej sprawy.
Nie ulega wątpliwości, że w niniejszej sprawie argumentacja odnosząca się do konieczności udzielenia substytucji została przez pełnomocnika strony przedstawiona w treści pisma z 12 sierpnia 2016 r., a zarazem z akt sprawy wynika, iż opłata taka została przez pełnomocnika uiszczona (k. 115 akt sądowych). Z treści wskazanego na wstępie wyroku wynikało, że Sąd I instancji nie zanegował celowości takiego wydatku, a jednocześnie wysokość zasądzonych kosztów wskazywała, że zaskarżone rozstrzygnięcie w przedmiocie kosztów nie obejmowało tego elementu wynagrodzenia pełnomocnika strony. Stąd też Naczelny Sąd Administracyjny uznał za celowe uchylić zaskarżone postanowienie i przekazać sprawę w tym zakresie do ponownego rozpoznania w celu ustalenia czy wskazana przez pełnomocnika strony wysokość wydatków, uwidoczniona w treści pisma z 12 sierpnia 2016 r., była prawidłowa.
Z tych przyczyn Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 185 § 1 w zw. z art. 197 § 2 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji.
Źródło: Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych, http://orzeczenia.nsa.gov.pl/
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
