Wyrok NSA z dnia 4 listopada 2016 r., sygn. I FSK 2064/15
Podatek od towarów i usług; Podatkowe postępowanie
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Hieronim Sęk, Sędzia NSA Marek Kołaczek, Sędzia NSA Krzysztof Wujek (sprawozdawca), Protokolant Katarzyna Łysiak, po rozpoznaniu w dniu 4 listopada 2016 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A. R. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 8 marca 2011 r., sygn. akt I SA/Rz 11/11 w sprawie ze skargi A. R. na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w R. z dnia 2 listopada 2010 r. nr [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], w przedmiocie podatku od towarów i usług za wrzesień, październik, listopad, grudzień 2008 r., styczeń, luty, marzec, kwiecień 2009 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od A. R. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w R. kwotę 900 (słownie: dziewięćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
1. Przedmiot skargi kasacyjnej
A. R. (dalej: Strona lub Skarżący) wniósł skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 8 marca 2011 r., sygn. akt I SA/Rz 11/11. Wyrokiem tym Sąd oddalił jego skargi na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w R. z dnia 2 listopada 2010 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług (dalej: podatek VAT) za kolejne miesiące od września do grudnia 2008 r. i od stycznia do kwietnia 2009 r.
2. Stan sprawy przedstawiony przez Sąd pierwszej instancji
2.1. Powołanymi wyżej decyzjami Dyrektor IS, po rozpatrzeniu odwołań Strony, utrzymał w mocy decyzje Naczelnika Urzędu Skarbowego w J. z dnia 20 lipca 2010 r. w podatku VAT za ww. okresy rozliczeniowe.
2.2. Organy ustaliły i przyjęły, że: - Skarżący prowadził działalność gospodarczą, której przedmiotem była sprzedaż artykułów pasmanteryjnych i galanteryjnych; - był zarejestrowanym podatnikiem VAT; - prowadzone przez Skarżącego rejestry dla potrzeb obliczenia tego podatku nie odzwierciedlały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych; - nie wykazał w nich bowiem całej sprzedaży oraz zakupów z roku 2008 (trzydziestu faktur dokumentujących zakup towarów handlowych, na łączną kwotę 53.108,72 zł netto); - o nieewidencjonowaniu całej sprzedaży świadczyły wystawione pracownikom Skarżącego mandaty karne (dwa w 2007 r., dziewięć w 2008 r., dwa w 2009 r.); - przedłożone przez Stronę dwa dodatkowe spisy z natury na dzień 31 grudnia 2008 r., zostały sporządzone na potrzeby kontroli podatkowej, dlatego nie były dowodem w sprawie; - po uwzględnieniu zakupów niezadeklarowanych (w kwocie 53.108,72 zł netto) udział pozostałych zakupów w obrocie netto w skali całego roku podatkowego wyniósł 245,28%; - zestawienie sprzedaży netto z nabyciami netto z działalności gospodarczej wskazywało na stratę, a dodatkowo Skarżący ponosił wydatki z tytułu zatrudnienia pracowników oraz opłacał własne składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne; - wpłaty w 2008 r. na rachunek bankowy Strony związany z prowadzoną działalnością gospodarczą przewyższały deklarowane kwoty uzyskane ze sprzedaży towarów; - w 2009 roku wskaźnik udziału zakupów netto do sprzedaży netto w skali roku wynosił 278,01 %, strata w działalności gospodarczej wyniosła 76.328,39, a dodatkowo Skarżący poniósł wydatki na wynagrodzenia pracowników, na składki społeczne i zdrowotne, suma wydatków rzeczywistych była blisko czterokrotnie wyższa od zadeklarowanego przychodu, suma wpłat na rachunek bankowy wyniosła 177.718,10 zł, podczas gdy sprzedaż brutto wyniosła 51.362,92 zł, organy uznały, że ujemny koszt własny sprzedawanych towarów, stwierdzone sprzeczności ekonomiczne, fakt, że przy prowadzeniu działalności ze stratą nastąpił przyrost zapasu towarów na 100.000 zł, który został pokryty przez podatnika mimo braku dochodu dowodzą działania mającego na celu ukrycie rzeczywistych przychodów, - uznając zatem, że zarówno rejestry zakupów, jak i rejestry sprzedaży prowadzone przez Stronę za poszczególne okresy rozliczeniowe 2008 i 2009 r. były nierzetelne; - organy podatkowe określiły podstawę opodatkowania w drodze oszacowania; - za poszczególne miesiące 2008 r. nie szacowano wielkości zakupów, (uwzględniono niezaewidencjonowane faktury) i z uwagi, na to, że metody oszacowania wymienione w art. 23 § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm.; dalej: O.p.) były nieadekwatne do stwierdzonych okoliczności zastosowano "inną" metodę (art. 23 § 4 O.p.); - określoną w drodze oszacowania kwotę niezaewidencjonowanej sprzedaży netto oraz podatku należnego (z uwzględnieniem stawek podatkowych) podzielono na 12 (tj. przez liczbę miesięcy), a następnie doliczono do kwot sprzedaży netto oraz do podatku należnego (wg poszczególnych stawek podatkowych), wykazanych przez Stronę w deklaracjach VAT-7 złożonych za poszczególne okresy rozliczeniowe 2008 r., - za poszczególne miesiące 2009 r. rejestry sprzedaży VAT nie zostały uznane za dowód w części dotyczącej ewidencjonowanej podstawy opodatkowania i wysokości podatku należnego ze sprzedaży towarów i dlatego zastosowano metodę szacowania z art. 23 § 3 pkt 5 Ordynacji podatkowej,
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
