Wyrok NSA z dnia 22 grudnia 2016 r., sygn. II FSK 3105/16
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jan Rudowski, Sędzia NSA Aleksandra Wrzesińska - Nowacka (sprawozdawca), Tomasz Kolanowski, Sędzia NSA, Protokolant Piotr Stępień, po rozpoznaniu w dniu 22 grudnia 2016 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej "N." sp. z o.o. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 24 września 2013 r. sygn. akt I SA/Wr 736/13 w sprawie ze skargi "N." sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Celnej we Wrocławiu z dnia 25 marca 2013 r. nr [...] w przedmiocie wznowienia postępowania w sprawie nadpłaty w podatku od gier za styczeń 2010 r. oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 24 września 2013 r., sygn. akt I SA/Wr 736/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił skargę N. Sp. z o.o. z siedzibą w W. (dalej: "skarżąca", "spółka") na decyzję Dyrektora Izby Celnej we Wrocławiu z dnia 25 marca 2013 r. w przedmiocie wznowienia postępowania w sprawie stwierdzenia nadpłaty w podatku od gier za styczeń 2010 r.
Rozstrzygnięcie to zapadło w następującym, przyjętym przez Sąd pierwszej instancji, stanie faktycznym:
Naczelnik Urzędu Celnego w W. decyzją z dnia 5 lipca 2010 r., odmówił skarżącej stwierdzenia nadpłaty w podatku od gier z tytułu urządzenia gier na automatach o niskich wygranych za styczeń 2010 r.
Decyzją z dnia 4 października 2010 r. Dyrektor Izby Celnej we Wrocławiu nie uwzględnił odwołania i utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji. Decyzję tę Spółka zaskarżyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ale wobec cofnięcia skargi Sąd ten postanowieniem z dnia 20 października 2011 r., I SA/Wr 92/11, umorzył postępowanie. Decyzja stała się zatem ostateczna.
Wnioskiem z dnia 26 października 2012 r. spółka zwróciła się do Dyrektora Izby Celnej we Wrocławiu o wznowienie postępowania w sprawie rozstrzygniętej decyzją ostateczną z dnia 4 października 2010 r. W uzasadnieniu powołała się na wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE) z dnia 19 lipca 2012 r. w połączonych sprawach C-213/11, C-214/11 i C-217/11 (Dz. Urz. UE C 295/12 dnia 29 września 2012 r. w sprawie Fortuna sp. z o.o. i inni), który to w jej ocenie miał wpływ na treść wydanej decyzji i przez to, zgodnie z art. 240 § 1 pkt 11 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.), dalej jako "O.p.", powinien stanowić podstawę do wznowienia opisanego wyżej postępowania podatkowego. Zdaniem spółki, z wyroku TSUE wynika, że art. 139 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz. U. Nr 201, 1540 ze zm., dalej: "u.g.h.") ma charakter techniczny w rozumieniu Dyrektywy 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 czerwca 1998 r. ustanawiającej procedurę udzielania informacji w zakresie norm i przepisów technicznych oraz zasad dotyczących usług społeczeństwa informatycznego (Dz. U. UE. L 204 s.37, wydanie specjalne w jęz. polskim), dalej jako "Dyrektywa 98/34/WE", albowiem ustanawia on warunki w istotny sposób determinujące sprzedaż produktu.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
