Wyrok NSA z dnia 24 listopada 2016 r., sygn. II FSK 2996/14
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Bogusław Dauter, Sędzia NSA Beata Cieloch (sprawozdawca), Sędzia del. WSA Nadzieja Karczmarczyk - Gawęcka, Protokolant Anna Błażejczyk, po rozpoznaniu w dniu 24 listopada 2016 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej E. M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 22 maja 2014 r. sygn. akt I SA/Po 1130/13 w sprawie ze skargi E. M. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 3 września 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2012 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od E. M. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu kwotę 240 (słownie: dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
I.1. Wyrokiem z dnia 22 maja 2014 r., sygn. akt I SA/Po 1130/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił skargę E. M. (dalej jako Skarżący) na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 3 września 2013 r. w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2012 r.
I.2. W uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia Sąd pierwszej instancji wskazał, że wnioskiem z dnia 17 maja 2013 r., uzupełnionym pismem z dnia 22 maja 2013 r. Skarżący zwrócił się do Naczelnika Urzędu Skarbowego w C., o umorzenie zaległości podatkowej w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2012 r. w łącznej kwocie 14.088,32 zł wraz z odsetkami za zwłokę. Dokonując analizy zebranego materiału dowodowego organ pierwszej instancji stwierdził, że Skarżący od dnia 10 maja 1993 r. do dnia 11 sierpnia 2011 r. prowadził działalność gospodarczą w zakresie usług transportowych i sprzętowych. Ze złożonego oświadczenia o stanie majątkowym firmy wynika, że w okresie od 9 września 2011 r. do 30 czerwca 2012 r. zarejestrowany był w PUP w C. jako bezrobotny (od 17 września 2011 r. do dnia 30 czerwca 2012 r. otrzymywał zasiłek w wysokości 120%). Decyzją ZUS w P. Skarżący od dnia 1 lipca 2012 r. otrzymywał rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy, która przysługiwała mu do dnia 31 grudnia 2012 r. Do dnia 31 stycznia 2014 r. nadal otrzymuje świadczenie rentowe, które wynosi 1.147,75 zł. Skarżący zamieszkuje w domu jednorodzinnym o pow. ok. 94 m2 (trzy pokoje i kuchnia), a koszty jego utrzymania kształtują się na poziomie ok. 175,00 zł miesięcznie. Oprócz stałych kosztów, podatnik przeznacza też ok. 700,00 zł na ogrzewanie domu, 114,00 zł na kwartał na ubezpieczenie na życie, 46,00 zł na pół roku na ubezpieczenie domu, 220,00 zł na ubezpieczenie samochodu (na pół roku), na ochronę zdrowia przeznacza ok. 60,00 zł miesięcznie. Skarżący jest właścicielem nieruchomości położonej w C. oraz ruchomości w postaci samochodu osobowego marki FORD Ka, rok produkcji 1997 (zajęty przez Komornika Sądowego). Posiada kredyt w wysokości ok. 140.000,00 zł, który spłaca miesięcznie po ok. 924,00 zł do 2020 r. Ze złożonych zeznań podatkowych o wysokości osiągniętego dochodu za 2012 r. wynika, że podatnik w 2012 r. osiągał dochód w wysokości 88.059,69 zł, w tym 61.624,50 zł z tytułu sprzedaży akcji. Nie bez znaczenia jest fakt, iż bank "W." S.A. umorzył podatnikowi kwotę 12.953,83 zł tytułem odsetek przeterminowanych oraz odsetek za okres windykacji, których tak naprawdę zobowiązany nie musiał zapłacić, ponieważ skorzystał ze zwolnienia, a podatek od tej kwoty wynosi 18%, tj. 2.379,00 zł. W stosunku do wysokości dochodu obecnie istniejąca zaległość podatkowa stanowi 11% dochodu. Natomiast wysokość zaległego podatku w kwocie 11.709,00 zł wynika z dochodu uzyskanego ze sprzedaży w 2012 r. kapitałów pieniężnych - akcji - za kwotę 61.627,50 zł (podatek ten stanowi 19% dochodu). Z akt sprawy wynika, że Skarżący w wyniku nieudanych transakcji sprzedaży swojej nieruchomości i zakupie innej nieruchomości, zainwestował środki finansowe na cele inne niż podatkowe, dokonując zadatku na poczet zakupu przyszłej nieruchomości (z której właściciele wycofali się) oraz remontu w tej nieruchomości (której nie był właścicielem). Łączna kwota poniesionego wydatku wyniosła 45.000,00 zł. Ponadto część pieniędzy podatnik przeznaczył na spłatę kredytu w banku "W." S.A. Organ uznał, że sytuacja finansowa podatnika jest trudna z punktu widzenia ważnego interesu podatnika, jednak nie stanowi wystarczającej podstawy do udzielenia wnioskowanej ulgi. Decyzją z dnia 3 września 2013 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
