Wyrok NSA z dnia 24 listopada 2016 r., sygn. II FSK 2964/14
Postępowanie w kwestii udzielenia ulgi w postaci umorzenia zaległości podatkowych, zainicjowane wnioskiem podatnika, obliguje organ podatkowy do analizy zaistniałego stanu faktycznego z punktu widzenia wystąpienia przesłanek z art. 67a § 1 o.p. W tak zarysowanym kontekście normatywnym za sprzeczną z zasadą swobodnej oceny dowodów, wyrażoną w art. 191 o.p., uznać należy praktykę oceny materiału dowodowego, która opiera się na podkreślaniu istotności jednych dowodów przy pomijaniu lub pomniejszaniu wagi innych, gdyż tego rodzaju ocena będzie oderwana od całokształtu materiału dowodowego sprawy, będzie oceną niepełną.
Teza urzędowa
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Bogusław Dauter (sprawozdawca), Sędzia NSA Beata Cieloch, Sędzia del. WSA Nadzieja Karczmarczyk - Gawęcka, Protokolant Anna Błażejczyk, po rozpoznaniu w dniu 24 listopada 2016 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 11 czerwca 2014 r. sygn. akt I SA/Po 1139/13 w sprawie ze skargi B. N. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 16 września 2013 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia zaległości w podatku dochodowym od osób fizycznych oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
1. Wyrokiem z 11 czerwca 2014 r., I SA/Po 1139/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu uchylił zaskarżoną przez B. N., decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 16 września 2013 r., [...] oraz poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego P. z 26 czerwca 2013 r., [...] w przedmiocie umorzenia zaległości podatkowych.
2. Powyższe rozstrzygnięcie zapadło w następującym stanie faktycznym. Skarżąca wnioskiem z 30 kwietnia 2013 r. wystąpiła do Naczelnika Urzędu Skarbowego P. z prośbą o umorzenie zobowiązania z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych, wynikającego z zeznania PIT-39 za 2012 r. w kwocie należności głównej 6.994 zł. W argumentacji wniosku podatniczka wskazała, że 26 marca 2012 r. sprzedała za kwotę 258.000 zł lokal mieszkalny, a następnie 5 kwietnia 2012 r. nabyła za kwotę 180.000 zł spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu. Różnicę pomiędzy ceną sprzedaży, a nabycia prawa do lokalu - w kwocie 78.000 zł rozdysponowała w całości, przeznaczając ją na: ustalenie odrębnej własności, opłaty notarialne, udzielenie pełnomocnictw, pośrednictwo biura nieruchomości, darowiznę dla syna w kwocie 20.000 zł (żeby wymeldował się z czteroosobową rodziną ze sprzedawanego lokalu), niezbędny remont nabytego lokalu. Podatniczka wyjaśniła, że jest osobą samotnie gospodarującą, niezdolną do pracy z powodu choroby (nowotwór) i od 26 maja 2009 r. utrzymywała się z zasiłku stałego przyznanego przez Miejski Ośrodek Pomocy Rodzinie w P. W dniu 1 lipca 2012 r. z powodu wzbogacenia się wynikającego ze sprzedaży mieszkania, MOPR odebrał jej prawo do zasiłku (kwotę dochodu podzielono na 12 miesięcy i uznano, iż dochód miesięczny podatniczki wynosi 5.440,65 zł). Ponadto strona oświadczyła, że jest zarejestrowana w urzędzie pracy bez prawa do zasiłku. Nie posiada żadnych środków do życia, nie posiada żadnych dochodów, ma 58 lat i korzysta z pomocy Caritasu w formie posiłków.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
