Wyrok NSA z dnia 25 sierpnia 2016 r., sygn. II FSK 2544/15
Obowiązek podatkowy wynikający z art. 6 ust. 2 u.p.o.l. należy wiązać z istnieniem budowli albo budynku lub ich części, a zasadniczą okolicznością decydującą o powstaniu obowiązku podatkowego jest nabycie prawa własności budynku, a w niektórych przypadkach, ich posiadanie. Ze stwierdzeń zawartych w uzasadnieniu wynika, że budynek przestaje istnieć, gdy zostanie rozebrany, lecz takiej okoliczności w sprawie nie stwierdzono. Nie można wykluczyć sytuacji, w której obowiązek podatkowy wygaśnie na skutek rozbiórki całości lub części budynku lub budowli, co w sprawie nie było kwestionowane w relacji do zapisów art. 6 ust. 1 i 4 u.p.o.l. oraz art. 3 pkt 2 Prawa budowlanego. Nie można uznać zaś za rozbiórkę i tym samym nie istnienie części budynku, jedynie jego adaptacji do nowego przeznaczenia, czy nowej funkcji użytkowej (mieszkalnej).
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Antoni Hanusz (sprawozdawca), Sędziowie: NSA Jerzy Rypina, NSA Maciej Jaśniewicz, Protokolant Szymon Mackiewicz, po rozpoznaniu w dniu 25 sierpnia 2016 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 27 maja 2015 r. sygn. akt I SA/Go 147/15 w sprawie ze skargi A. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Zielonej Górze z dnia 6 sierpnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2013 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od A. P. na rzecz Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Zielonej Górze kwotę 450 (czterysta pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
1. Wyrokiem z dnia 27 maja 2015 r., sygn. akt I SA/Go 147/15 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim oddalił skargę A. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Zielonej Górze z dnia 6 sierpnia 2013 r. w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2013 r. Przedstawiając stan sprawy Sąd pierwszej instancji podał, że decyzją z dnia 9 czerwca 2014 r. Burmistrz N. ustalił skarżącemu wymiar podatku od nieruchomości za 2013 r. w następujący sposób: od gruntów pozostałych - 1.400 m² x 0,20 zł = 280,00 zł, od budynków pozostałych - 251,90 m² x 7,27 zł = 1.831,00 zł, od budynków związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej - 88.8 m2 x 20 zł = 1.776,00 zł. Ogółem podatek za 2013 r. ustalono na kwotę 3.887,00 zł. W uzasadnieniu organ wyjaśnił, że do opodatkowania przyjął powierzchnie zgodnie z danymi zawartymi w złożonej przez skarżącego informacji z dnia 7 lipca 2006 r. Oparł się także na ustaleniach faktycznych poczynionych w trakcie oględzin nieruchomości oraz informacjach uzyskanych na podstawie urzędowych ewidencji oraz od Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego. Organ nie zgodził się ze skarżącym co do tego, że część mieszkalna powinna być opodatkowana dopiero po oddaniu jej do użytkowania. Podkreślił, że skarżący dokonywał przebudowy (adaptacji) istniejącego budynku. Stąd część budynku o powierzchni 251,91 m2 została zakwalifikowana przez organ do budynków niemieszkalnych jako budynków pozostałych, o których mowa w art. 5 ust.1 pkt 1 lit. c) i b) pkt 2 lit. e) ustawy z dnia 12 stycznia 1991r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2006 r. nr 121 poz. 844 ze zm.; dalej "u.p.o.l."). Organ podkreślił, że do dnia wydania decyzji skarżący nie przedłożył pozwolenia na użytkowanie spornej części.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
