Wyrok NSA z dnia 3 grudnia 2015 r., sygn. II OSK 633/14
Oznacza to, że podmioty te muszą przyjmować, że dana kwestia prawna kształtuje się tak, jak stwierdzono w prawomocnym orzeczeniu i w kolejnych postępowaniach w których się pojawia.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Masternak - Kubiak Sędziowie Sędzia NSA Leszek Kamiński (spr.) Sędzia del. NSA Tomasz Zbrojewski Protokolant asystent sędziego Katarzyna Kasprzyk po rozpoznaniu w dniu 3 grudnia 2015 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej V. P. Spółka z o.o. z siedzibą w S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 21 listopada 2013 r. sygn. akt II SA/Sz 491/13 w sprawie ze skargi V. P. Spółka z o.o. z siedzibą w S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia 4 kwietnia 2013 r. nr ... w przedmiocie przywrócenia stosunków wodnych na gruncie oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 21 listopada 2013 r., sygn. akt II SA/Sz 491/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie oddalił skargę "V. P." sp. z o.o. z siedzibą w S., zw. dalej skarżącą lub spółką, na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S., zw. dalej SKO lub Kolegium, z dnia 4 kwietnia 2013 r. w przedmiocie przywrócenia stosunków wodnych na gruncie.
W motywach wyroku Sąd I instancji powołał się na następujący stan faktyczny i prawny sprawy. Jeszcze w poprzedniej fazie sprawy Prezydent Miasta S., zw. dalej Prezydentem Miasta, decyzją z dnia 2 maja 2012 r. wydaną na podstawie art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (j.t. Dz. U. Nr 98, poz. 1071 z 2000 r. ze zm.), zw. dalej k.p.a., art. 29 ust. 3 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. Prawo wodne (j.t. Dz. U. z 2012 r., poz. 145), zw. dalej Prawem wodnym, po rozpatrzeniu wniosku B. S. i T. S., odmówił wydania nakazu przywrócenia stanu poprzedniego lub wykonania urządzeń zapobiegających szkodom w trybie przepisu art. 29 ust. 3 Prawa wodnego. Kolegium rozpatrując odwołanie B. S. i T. S. decyzją z dnia 1 sierpnia 2012 r., działając na podstawie art. 138 § 2 w zw. z art. 10 § 1 i art. 79 § 1 k.p.a. oraz art. 29 ust. 3 Prawa wodnego uchyliło zaskarżoną decyzję i przekazało sprawę do ponownego rozpoznania organowi I instancji. Spółka wniosła skargę na wyżej opisaną decyzję ostateczną domagając się jej uchylenia. Wówczas Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie nie uwzględnił wniesionej skargi i wyrokiem z dnia 12 grudnia 2012 r., sygn. akt II SA/Sz 1023/12, orzekł o jej oddaleniu. W uzasadnieniu Sąd podał, że w sprawie zaistniały określone w przepisie art. 138 § 2 zd. 1 k.p.a. przesłanki uprawniające organ odwoławczy do wydania decyzji kasacyjnej. Sąd wskazał, że z zasady, sprawy w przedmiocie naruszenia stosunków wodnych należą do skomplikowanych i na ogół wymagają dla rozstrzygnięcia zasięgnięcia opinii biegłych posiadających wiadomości specjalne, gdyż ogólna wiedza może być niewystarczająca dla oceny zjawisk dotyczących zmiany stanu gruntów i jej wpływu na dotychczasowy stan wodny na tych gruntach. Co więcej, wydanie opinii w niezbędnym zakresie, łączyć się może z koniecznością przeprowadzenia przez biegłego oględzin, pomiarów, badania gruntu, analiz laboratoryjnych celem ustalenia rodzaju i przepuszczalności warstwy gleby istniejącej na spornej działce przed rozpoczęciem inwestycji oraz gleby nawiezionej przez inwestora oraz przeprowadzenia innych jeszcze dowodów, których potrzeba wyłoni się w toku postępowania.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
